“Sevgili uğruna kurban olan kim? Hangimiz hakikatli aşık?”
Aşk Hikayesi 
Aşk Hikayesi Kitabı bitirmişken sıcağı sıcağına birkaç kelam edeyim istedim.
Yazar 
İskender Pala okuduğum 8. Kitabı. Kalemini, kitaplarındaki derinliği çok seviyorum. Aşk hikayesi de sevdiklerim arasında yerini aldı.
Spoi vermeden biraz konusundan bahsetmek istiyorum. Osmanlı döneminde Sultan Ahmet camii yapımı aşamasıyla başlıyor kitap. Burda Ana karakterimiz Bahşi ile tanışıyoruz. Camiinin temel atma töreninde Bahşi çok tanıdık bir çift gözün peşine düşer. Tam 20 yıl boyunca aradığı büyük aşkı Kaknussia … Hikaye bu noktada 20 yıl öncesine gider. Ama ne olaylar, ne büyük aşk
Papazın kızı Kaknusia ve Yunus Bahşi evlenmek için kaçarlar ve evlenirler. Sonrası istemeyen olaylar sonucu Kaknusia esir düşer. Bahşi karısının izini sürüp bir gemide esirler arasında olduğunu bulur ve onu kurtarmak için o gemiye biner. Kötü talih işte gemi fırtınaya yakalanır ve yine yeniden izini kaybeder karısının. Bahşi için bitmeyen hasret başlar. Tam 20 yıl arar sevdiğini. Kitapda aslında dört kişinin aşkını okuyoruz. Kaknusiaya aşık İshak, Bahşi ye aşık Gunala ve pek tabii Bahşi ve Kaknusia. En aşık kim karar veremedim ben. (Peki İshak ve Gunala kim? Yazarsam olmaz çok spoi vermiş olurum )
İskender Pala nın kalemi zaten muazzam. Tarihi bir yolculuğa çıkardı beni. Kitabı sevdim ama hala 
Od en sevdiğim kitabı. Ehh sonu da buruk bir tat bıraktı bende. Ve tabiki tavsiyemdir.
Karanlık Bir Kış Günü: Palto
Geçtiğimiz yıl içinde okuduğum fakat okuduktan çok sonraları bile aklımdan etkisini silemediğim bir hikaye: Palto.
Kıymetini zaman geçtikte anladığımdan olsa gerek, kitaba verdiğim 8/10 puan beni düşündükçe üzüyor. Keşke ilk okuduğumda 10/10 puanlık bir kitap olduğunu idrak edebilmiş olsaydım.
Korkutucu, depresif, karanlık ve trajik bir realist dünyanın/maceranın içine gömülmüş, masalsı ve gerçeküstü bir son. Dünyadan alamadığımız adalet hissini öbür aleme vermeye ne kadar istekliyiz. Akakiy Akakiyeviç’e ne benzer hayatlar yaşıyoruz hepimiz.
Tutumlu olmak gerekliliğini (belki de zorunluluğunu) çocukluktan öğrenmiş ve bunu içselleştirmiş bir okur olarak ben de, üç kış aynı montu giyen bir insanım. Ve bunu bu öyküyü okuyana kadar da yadırgamamıştım belki de, sanki olması gereken buymuş gibi. Yahut masabaşı işimle ilgili hepimiz gibi benim de bitmeyen endişelerim var. Ne kadar anlamsız geliyor bu kitabı bitirdiğimizde, tüm bunlar.
Aslında ne kadar değerli olduğumuzu, ne kadar değerli olmamız gerektiğini gösteren ve yeri hemen doldurulabilir olduğumuz bir sistemde yaşadığımızı, bu yüzden de kıymetimizi hiç unutmamızı öğütleyen bu kitap adeta belleğime kaydoldu.
Bu kitabı okuyalı aylar oldu fakat aylar sonra bile sık sık aklıma gelen, hayatıma, işime, ilişkilerime olan etkilerini de ancak bu süreden sonra fark edebildiğim bu hikaye, kesinlikle hakkını vererek okunmayı hak ediyor. Hepimizin birer Akakiy olduğu günümüz toplumunda, hayatlarımızı aydınlatan bir fener işlevi gördüğü kanaatindeyim.
Kısa olmasından da mütevellit herkesin okumasını tavsiye ederim. 
Nikolay Gogol
