Kumdan kalelerim vardı benim, yıkmasalardı yüzdürürdüm belki. Hayallerim vardı dolu dolu, bi kolunu kırmasalar gerçek olurdu şimdi. Vardı elbet çocukluğumda renk renk bilyelerim, çalan o komşunun sümüklü oğlunu hala aradığım..çiçeklerle bezenmiş hatıra defterlerim, hani şu hiç bitmeyecek sandığın dostların adının da olduğu. Kapıda üç tekerli kırmızı bisikletim, sepetine düşlerimi doldurduğum. Bunlar kaybettiklerim... Bi de `sen varsın. Kaybettiğim ne varsa yeniden bulduğum.
Umudummmm, Çocukluğum benim, içimde bir yerlerde dinmeyen pembe gülüşlerim.. Umudummm, Adını anmayı sevdiğim. Ömrüme pelesenk ettiğim. En güldüğüm en şımardığım, en uzağım en yakınım ara mesafem,dünüm, yarınım, gelecek sene bugünüm.
Umudumm, bitmeyen düşlerimin sahibi. Oyun arkadaşım, aşk ortağım.