Bizim Yunus
Başka bir kitabımızın sonuna geldik. Kitapta Yunus Emre'nin Tapduk Emre'nin dergahına nasıl girdiği, onun ardından nasıl mücadeleler verdiği anlatılıyor- nefsiyle verdiği mücadele-. Çok süre odun taşıyor. (Dağdan odun getiriyordum. Herkes ona odun diyordu; iki heceyle, od-un işte, ateş veren şey... Ama ben onun ilk hecesiyle ilgilendim, ateş olan kısmına, gönüllerde aşkı tutuşturan alevli kısmına, 'od'a talip oldum.)(sayfa 142). O odunla değil, od'la ilgileniyor.
Bu nefsi yolculukta Elif'in, karısının, kendi söylemiyle Sitare'sinin aşkına da sarılıyor. O bu aşkı da terk etmiyor; onu İlahi aşka katıştırıyor. (Yıldız ile güneşi rakip görmediğim sürece yıldızımı güneşte gizleyebilirdim. Güneş, yıldızları kuşatan bir güce sahipti..) (syf. 182)
Bir yandan da kaçırılan oğlunu, İsmail'ini arıyor. Yıllarca arayıp duruyor.
Kitabın Yunus Emre şiirleriyle süslenmesi kitaba ayrı bir tat katıyor. Her bir şiiri hazine değerinde. İyi ki bu dünyadan bir Yunus Emre geçti.
Kitabı okuduktan sonra manevi bir hava almış gibi hissettim. Siz de hayatın koşuşturmasından yorulduysanız bence bu kitap size iyi gelebilir. Okumanızı tavsiye ederim.
İskender Pala 'ya teşekkürler.
