“Çünkü, o bir şiir demiş olmak için şiir demiyordu. O bir kalbe girmek için şiir diyordu. Onun şiiri sanatı için değil, imanı içindi. Onun şiiri, insan için, sevgi için, hoşgörü için, insanlık içindi. İrşadın yolunu şiirde bulmuş, şiir bütün sözlerden uzun yaşadığı için nasihatlerini şiir biçiminde söylemişti.”
Sen ne güzel bir romandın Emre’m Yunus... Gönül ferahlığıydın, Allah’ı zikirdin çoğu kez.. Maddeden sıyrılıp manaya yönelmektin.. Vardır bunda da bir hikmet, demeyi öğrenmek, çoğaltmaktın.. İnsanı yaradandan ötürü sevmeyi, asıl aşkın Allah’a olduğunu hatırlatandın... Aşık Yunus’tun. Biçare Yunus, Yunus Dede, Tapduk Yunus, Derviş Yunus’tun...Ve Türk yurtlarında en çok ‘Bizim Yunus’...
“Ten fanidir can ölmez
Çün, gitti geri gelmez
Ölür ise ten ölür
Canlar ölesi değil..”. Ruhun şad olsun Bizim Yunus
