Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
Bradbury’in 50’lerde yazdığı bu distopya, hem 2.Dünya Savaşı’nda gördüğü geçirdiği zamanların bir karabasan gibi satırlara işlendiğini hem de dünya var oldukça böyle bir gelecek ihtimalinin olabileceğini hissettiriyor insana. Kurgulanmış olan böyle bir gelecek senaryosu ile içinde bulunduğumuz dönemin koşulları düşünüldüğünde ise bağlantı
Öncelikle ilk defa koreli bir yazar okuyorum. Ve onların filmlerini bilirsiniz ki biraz değişik insanlar. :) Sanki kitabı okurken de bir şekilde farklı gelecekmiş gibi saçma bir önyargım vardı açıkçası başlarken. Ama okumaya başladığımda çok sade dili ile gayet akıcı bir kitap olduğunu farkettim.
Kitabın ana karakteri Byongte Han'ın anılarını okuyoruz kendi kaleminden. İlkokul yıllarında ki onların sisteminde 10-12 yaşlarından bahsediyordu. Seul'den babasının sürgünü yüzünden taşrada bir kasabaya giden ve buradaki yeni okuluna alışmaya çalışan bir çocuğun hikayesi. Byongte Han eski okulundaki demokratik sistemi özlemektedir. Buradaki öğrenciler arasında hep kaba kuvvetin üstünlüğü belirlediği sisteme alışamamakta ve direnmektedir. Okuldaki bu güç oyununun aslında günümüzdeki insan ilişkilerdekinden çok da farklı olmadığını göreceksiniz.
Çocuklar üzerinden iktidar ve boyun eğme psikolojisini çok güzel anlatan bu kitap bence okunmalı.
Bir ütopya olsa da. Bu kitabı cümleleriyle değil, anlatılmak isteneni ile, varılmaya çalışılan mesajı ile yanı yüzeyi ile değil, dibine, derinliğine inerek okumalı. Livaneli son derece sade anlatımıyla nefis bir hikayeyi ortaya çıkarmış.
Kitabın bende bıraktığı ses, çok uzaklardan, ıssız bir adadan gelmedi doğrusu. Çok çok yakınlardan, kendi yurdumdan, yakın tarihlerin yansıması olarak ulaştı.
İçim titreyerek, geçmişte yaşanan deneyimlerimi anımsayarak bitirdim sayfaları.
Bir memleket nasıl kurtulur, nasıl batırılır.? Yönetsel, toplumsal doğrular nedir? duyarlılık nedir? Başkaldırmak neydi? Bir anarşi mi ?, bir yanlışa direnim mi? Doğrular, yanlışlar nelerdi. Bu iki kavram birbirine bu kadar iç içe geçer mi? toplumsal algı neydir? İşte çözümlenmesi gerekenler bunlardı.
Yanlışlar, yanlışlıklar topluluğu nasıl domino etkisi yaratır'ın çok güzel dile getirildiği bir kitap var elimiz de. Ödülü hak etmiş. Teşekkürler Livaneli.
Livaneli, kendi cümleleri ile işin özetini kitabın son satırlarında vermiş zaten.
Ne diyor:- " İşlediğimiz günahın kefaretini ödüyoruz.. Bir adam tarafından kandırılmaya izin vermiş, onun peşine körü körüne takılmış olmamızın kefaretini; başkaldıran insan tanımını unutma, bencillik, hoşgörüsüzlük, vurdumduymazlık, diktatöre boyun eğme, küçük hırslarımıza kapılma günahlarının kefaretini. Gündelik yaşamımızın içinde küçük boyun eğişlerimizden oluşan küçük günahların hikayesi bu...
"Okunmalı" diye dip kenar düşmeyi vazife bilirim. İyi okumalar dileğimdir...
Levent ÜZÜMCÜ izlediğimiz televizyon dizilerinde boy göstermiş, yetenekli bir oyuncudur benim gözümde;Kişilik sahibi, beyefendi olarak sıfatlandırmıştım duruşundan.Bu kitabın her bir cümlesi yanılmadığımı gösterdi.Önce kendisini tanıtarak oyuncu olmaya nasıl karar verdiğini sonrasında Gezi Parkı sürecinde yaptığı röportaj ve konuşmalarından dolayı Devlet tiyatrosundaki memurluğundan nasıl çıkarıldığını kendisine gelen yazıları ve dava sürecini samimiyetle paylaşıyor..
Levent Üzümcü belki de bildiğimiz birçok şeyi daha çok farkındalık adına sosyal sorumluluğunu yerine getirerek dile getirmiş.Şehir Tiyatrolarından atılma sürecini de eklemiş bürokratik belgeler vasıtası ile.Bir tiyatrocu,sanatçı.Ülkesinin gelişimine,özgürlüğüne destek veriyor.Adınız gibi bilseniz dahi anlattıklarını bu kitabı alın ve okuyun derim ben.
Bilal'e anlatır gibi anlatıyor levent üzümcü.Kendisini oyunculuğundan, sanatından tanırız.Sayfanın yaklaşık 40 sayfasında açığa alınmasını, davalarını belgeler ile görüyoruz.
Kitabın arka kapak yazısında “türk edebiyatının belki de en romantik kahramanıdır, ….lirik aşk hikayesinin kahramanı olarak edebiyat tarihinde yerini almıştır” demiş. Ancak ben kitaptan aşk hikayesi tadı alamadım.
Ne Yusuf klasik bir aşık ne de anlatılan lirik bir aşk hikayesi. Daha çok çaresiz ve kimsesiz iki insanın (Muazzez ve Yusuf'un) birbirine tutunması ve kitaptaki tüm karakterlerin yıllardır süregelen ve halen devam eden yazgılarına!!! hep boyun eğmesi….
Bulunduğu ortama ve insanlara bir türlü uyum sağlayamayan çok yalnız ama hiç kimsenin anlamadığı Yusuf’ un sanki yarım kalmış bitmemiş hikayesi. Kadercilik, boyun eğme, kendi hayatlarına dahi sahip olamama…
Başta Yusuf ve kaymakam olmak üzere bütün kahramanlar mutsuz ve umutsuz. Kendi hayatları ile ilgili bir şeyler yapmak gerektiğini biliyorlar ama hepsinde o kadar pes etmişlik ve kabulleniş var ki bunun çaba bile sarf etmiyorlar.
Kitaptan aklımda kalan ve beni üzen diğer şey ise 1900 lü yıllardan bu zamana değişmeyen gerçek, “Parası çok olanın her zaman her konuda kazandığı.” Düşününki bir cinayet işleniyor ceza reisi de dahil herkes biliyor ama hiç kimse birşey yapamıyor yapmıyor. Paranın sayesinde deliller yok ediliyor, şahitler satın alınıyor. Neredeyse suçlu ölen oluyor.
Modern sosyolojinin kurucusu kabul edilen Durkheim, çok kapsamlı bir incelemeyle ve şimdiye kadar intiharla ilgili en önemli görüşlere yer verip, toplumu en ince ayrıntısına kadar inceleyip verilerini bilimsel temellere dayandırıp ele alıyor kitabını. Üç bölüme ayırdığı kitabında şu sonuça ulaşılıyor, intihar eden insanı dış nedenler tetikliyor,
