Anlaşılmak ve sevilmek için o kadar çok çabaladım ki. Birçok cümle oluşturdum hepsi kalbime ait. Hızımı alamayıp şiir bile yazdım. Karakalem çiziminde kendimi geliştirdim. Kilo verdim, kilo aldım. Sosyal hayata aktif katılım sağladım, her zaman saygı ve sevgimi korumaya gayret ettim, çok sevdim ve inkar etmeyeyim sevildim de. Tabi tüm bunlar olurken birçok hatalarda yaptım. Fakat öyle bir dönem yaşadım ki tüm bu yaptığım şeyleri yapamaz hale geldim ve toparlamak yıllarımı aldı. Şimdiyse sadece hayatımı sürdürecek mesleğimi yapmak ve yalnız kalmak istiyorum. Bunca çabadan sonra kimse için yorulmak, emek vererek bir ilişki kurmak istemiyorum. Hayatıma alacağım her insan bana yük gelmeye başladı. Gereksiz yere çok verince ve çok ilgilenince sonu korkunç bitiyor. Bunu anlamam için yaşamam gerekti. Bu yüzden keşke yapmasaydim diyemiyorum ama keşke bu mizaçta doğmasaydım. Kendimi bildim bileli böyleydim. Fakat o dönemden sonraki beni, bende bilmiyorum.
Soğuk bir kış gecesinin karanlığında daldım düşlere..
İnsanın gün içinde ruh halleri hep değişir. Varoluşsal yolculuğunda kâh savrulur kâh kendini bulur..
Şairin şu mısraları anlık ruh halimi çok güzel aktarıyor;
“Alaca bir at koşar içimde
Zamansız, mekânsız nefese doğru”
Bu, ruh halimle daldım hayal dünyama..
Şehrin kalabalığından, sosyal medyadan, telefonun bildirim seslendiren uzak, doğayla
İttihat, Osmanlıda oğlancılık, Rabıta, 28Şubat, Apollo, Yunan...
_İttihat Terakki Cemiyeti_
_Mustafa Kemal Paşa, Rauf Orbay, Kazım Karabekir, Fethi Okyar, Halil Kut, Mehmet Akif Ersoy, Fahrettin Paşa, Enver Paşa, Cemâl Paşa, Talat Paşa, İsmet İnönü, Celal Bayar, Ali Fuat Cebesoy, Ali Çetinkaya, Ziya Gökalp, Hacı Bekir, Tevfik Rüştü Aras, Said Halim Paşa, Nuri Conker, Çerkez Ethem, Yunus Nadi…
_1889 devletin
400
400.gün... Evet sevgili tam 400 gündür hasretini çekiyorum. Bir gün bile senden vazgeçmedim. Bir günüm yok ki sana ihtiyaç duymadığım. Bir günüm yok ki seni aramadığım. Sakın işleri kendin için zorlaştırıyorsun deme sevgili, senden de bunlar duymayayım. Ne hissettiğimi ne sen ne de başkaları biliyor. Neler yaşadığım bir tek ben biliyorum. Artık
savrulma
benden bir öykü...
1-
Gece saat 00:37. Yarı uyur yarı uyanık
mayışma durumundayken hiçbir şey
düşünmemeyi başardığımda, beynimdeki zonklama katsayısından
dolayı delirmeye ‘’beş kala, delirmeye