GİDİYORUMM
Öncelikle Özür dilerim. Kimi kırdım, üzdüysem Özür dilerim.bu siteye girerken birileriyle arkadaşlık kuracağımı tahmin etmezdim. Dostarımdan, arkadaşlık kurduğum kişilerden, abla dediğim görüşlerine başvurduğum o güzel kalpli kişilerden,abi olarak gördüğüm bana çok yakın gelen abilerimden,burada olup bizlere bir şeyler katmasını istediğim ama
Bu Benim Oyunum 8. Bölüm
- Fon müziği için youtube.com/watch?v=paz85EE... ( Massive Attack -Sly ) -
Zeki’nin telefonu çalar…
Arayan Komiser Çetin’dir.
ZEKİ – Alo? Kim? Bakın Komiser Çetin Bey. Bir daha ben size ulaşmak istemeden… Benimle iletişime girerseniz öldüreceğim kişinin günahı sizin boynunuza olur. Sabrımı zorlamayın… Burada tek bir kahraman var.
Açelya 1.
( Derin daktilonun başında yazmaktadır. Açelya’nın sesi fonda duyulur, Derin kahvesini içer. )
AÇELYA – Ne yazıyorsun aşkım?.
DERİN – Seni…
AÇELYA – Ama ben buradayım, arkanda…
DERİN – Evet biliyorum, hissediyorum.
AÇELYA – Yazma, dön bana…
( Derin arkasına döner, göremeyince daktilonun başına döner… )
DERİN – Bak yoksun işte, susuyorsun,
“ Akreple Yelkovan ”
Geçmişin hatırına, akreple yelkovan geri döner mi?
(Sahnede ki bankta oturan Aslı, cep telefonuyla oynayıp saçma sapan fotoğraflar çekmektedir. Sağ taraftan sahneye giren Alp, Aslıyı görür. Göz göze geldiklerinde fonda bir aşk şarkısı başlar, ardından ışık loş hale gelir. Sahne normale döndüğünde Alp tereddüt eder ama sonra Aslının yanına
Kader
( Adam koltukta yatmaktadır. Elinde ısırılmış elma vardır, elinden kaymış düşmüştür. Etraf dağınık, kağıtlar etrafa saçılmıştır. Kapı çalar, adam dayanamaz kapıyı açmaya gider. )
ADAM – Ben sana kaç sefer diyeceğim Azray?. ( Şaşkın ) Siz kimsiniz?.
KADIN – Özür dilerim, apartman ışığına basacaktım ama sizin zile basmış oldum.
ADAM – Önemli
Orhan Pamuk Okuması Sonrası
Aslında romancı olmak istiyordum. Ama anlatacağım olaylardan da anlayacaksınız ki romancı olamadım. Şimdi ise burada, çocukluğumdan beri babamla ufak tefek de olsa sorunlar yaşayıp, bir nevi sığındığım bu sessiz evde, saf ve düşünceli bir romancı gibi camdan, az ilerideki bahçede çalışan kuyucu ustası ile çırağını izliyordum. Bu sessiz evimiz
Yaş otuz beş,
İlk yarı bitti..
Yazacak çok şey var,
En iyisi önce keskin bir kahve yapmalı!
Yaş otuz beş,
İlk yarı bitti..
İlkokul dönüşü sokaktaki evin penceresinden ağaçkakan Woody’yi izleyen ben uzaklarda
Çocukluğumun elektrik tellerine takılan ilk ve tek uçurtması çoktan parçalandı,
İzi kalmadı evciliklerde evin şoförünü oynadığım