Yoruldum. Hayatımdaki olumsuzluklar ,çabalar ,umutsuzluklar bir tarafa güzel anları bile yaşamaya korkar oldum .Biri soruyor nasılsın diye .Sonra anlatmaya başlıyorum güzellikleri .Anlatıyorum ama korkarcasına , bir şey olur mu dercesine .Yine de susmuyor dilim .O da heyecanlı,çok beklemiş bu anı .Anlattıkça anlatıyor.Sonra bakıyorum herşey tepetaklak oluyor .Niye diyorum,niye böyle oldu .Yanlış bir şey mi yaptım ?Şükretmedim mi ?Yetinmedim mi ?Halbuki o mutluluk ne kadar küçük bir şey içindi .Toparlamaya çalışıyorum tüm olumsuzlukları , güç bela.Fark edişim çok geç olmuyor.Bundan oldu diyorum.Susmadı ya o dil ,anlattıkça anlattı .Peki ya karşındaki .O nasıl?Yorgun muydu senin gibi ? Onun da var mıydı aklını kurcalayan bir şeyler.Yoksa hepimiz susup bu küçük mutluluğu içimizde mi yaşamalıydık?Cevap çok basitti aslında.İyisiyle kötüsüyle nasılsın demek.O tek kelimelik soru ne kadar iyi gelecekti bize .Çiçekli yollara açacaktı kapılarımızı .O zaman ben soruyorum bugün. Nasılsın ? :)