Seve seve itiraf edeyim sana, zira bu konuda bana söyleyeceğini biliyorum, çocuklar gibi gününü gün eden, oyuncak bebeklerini yanlarında sürükleyen, soyup giydiren, annenin şekerli ekmeği sakladığı dolabın çevresinde büyük bir saygıyla sessiz dönenen, arzu ettikleri şeyi en sonunda ele geçirince, avurtlarını şişire şişire yiyerek, daha daha! diye bağıranlar en mutlu kişilerdir.Bunlar mutlu yaratıklar.
Sayfa 18 - İş Bankası Kültür yayınları
Seve seve itiraf edeyim sana, zira bu konuda bana söyleyeceğini biliyorum, çocuklar gibi gününü gün eden, oyuncak bebeklerini yanlarında sürükleyen, soyup giydiren, annenin şekerli ekmeği sakladığı dolabın çevresinde büyük bir saygıyla sessiz dönenen, arzu ettikleri şeyi en sonunda ele geçirince, avurtlarını şişire şişire yiyerek, daha daha! diye bağıranlar en mutlu kişilerdir.
- Bunlar mutlu yaratıklar.
mutlu yaratıklar...
Seve seve itiraf edeyim sana, zira bu konuda bana söyleyeceğini biliyorum, çocuklar gibi gününü gün eden, oyuncak bebeklerini yanlarında sürükleyen, soyup giydiren, annenin şekerli ekmeği sakladığı dolabın çevresinde büyük bir saygıyla sessiz dönenen, arzu ettikleri şeyi en sonunda ele geçirince, avurtlarını şişire şişire yiyerek, daha daha! diye bağıranlar en mutlu kişilerdir. - Bunlar mutlu yaratıklar. Paçavra uğraşlarına ya da giderek kendi meraklarına muhteşem isimler vererek, bunları insansoyuna onların iyiliği ve refahı diye satanların da keyfi yerindedir. - Ne mutlu, bunu yapabilene! Ama huşu içinde bunun insanı nereye götürdüğünü görense, tuzu kuru vatandaşın, kendi küçük bahçesini budayıp cennete çevirdiğini, mutsuz olanın bile, sırtındaki yükle ahlayıp oflayarak ilerlemeye çalıştığını ve hepsinin, şu güneşin ışığını bir dakikacık daha uzun görmek için aynı isteği duyduğunu bilense - evet, o sakindir ve kendi içinde kendi dünyasını kurar ve bir insan olduğu için, o da mesutdur. Sonra, ne kadar darda olsa bile, yüreğinde yine hep özgürlüğün ve istediği zaman bu zindanı terk edebilmenin tatlı duygusunu taşır.
Çünkü herkesin ara sıra yoğun mutluluk anları vardır ama, sürekli olarak kişisel mutluluk peşinden koşmak, bir kepazelikten başka bir şey değildir.
Böyle bir dünyada, bunca felâket, bunca yoksulluk, bunca haksızlık ortasında, ancak inekler kadar kafasız ve duyarsız olanlar -yani gerçekten insan sayılamayacak yaratıklar- kişisel açıdan mutlu olabilirler. "Bana ne dünyanın şurasında burasında, hattâ kendi ülkemde kanlı savaşlar varsa; benim evimde yok ya" derler böyleleri
"Bana ne Afrika'da çocuklar açlıktan ölüyorsa; benim çocuklarım açlıktan ölmüyor ya" derler böyleleri. "Bana ne ülkemin yoksulları oğullarını kızlarını okutamıyorsa; benim oğullarım, benim kızlarım en pahalı okullara gidiyorlar ya" der böyleleri. Ve dünyaya, hattâ en yakın çevrelerine kulaklarını tıkayarak, gözlerini kapatarak -o ne biçim bir mutluluksa- mutlu olurlar böyleleri. "Her koyun kendi bacağından asılır,",
"gemisini kurtaran kaptan", "köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı de",
"bükemediğin eli öp", "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" gibi, iğrenç
bulduğum bazı deyişleri, kendilerine hayat felsefesi yapmıştır bunlar. Başkalarını sokan yılanın günün birinde onları da sokabileceğini hiç düşünmezler bu geri
zekâlı "bana ne"ciler.
Böyle bir dünyada, bunca felâket, bunca yoksulluk, bunca haksızlık ortasında, ancak inekler kadar kafasız ve duyarsız olanlar -yani gerçekten insan sayılamayacak yaratıklar- kişisel açıdan mutlu olabilirler. "Bana ne dünyanın şurasında burasında, hatta kendi ülkemde kanlı savaşlar varsa; benim evimde yok ya" derler böyleleri. "Bana ne Afrika'da çocuklar açlıktan ölüyorsa; benim çocuklarım açlıktan ölmüyor ya" derler böyleleri. "Bana ne ülkemin yoksulları oğullarını kızlarını okutamıyorsa; benim oğullarım, benim kızlarım en pahalı okullara gidiyorlar ya" der böyleleri. Ve dünyaya, hatta en yakın çevrelerine kulaklarını tıkayarak, gözlerini kapatarak -o ne biçim bir mutluluksa- mutlu olurlar böyleleri. "Her koyun kendi bacağından asılır", "gemisini kurtaran kaptan", "köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı de", "bükemediğin eli öp", "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" gibi, iğrenç bulduğum bazı deyişleri, kendilerine hayat felsefesi yapmıştır bunlar. Başkalarını sokan yılanın günün birinde onları da sokabileceğini hiç düşünmezler bu geri zekâlı "bana ne"ciler.
Sayfa 58Kitabı okudu
çocuklar gibi
gününü gün eden, oyuncak bebeklerini
yanlarında sürükleyen, soyup giydiren, annenin
şekerli ekmeği sakladığı dolabın çevresinde
büyük bir saygıyla sessizce dönen, arzu ettikleri
şeyi en sonunda ele geçirince, avurtlarını şişire
şişire yiyerek, daha daha! diye bağıranlar en
mutlu kişilerdir. - Bunlar mutlu yaratıklar.
Herkesin ara sıra yoğun mutluluk anları vardır ama sürekli olarak kişisel mutluluk peşinden koşmak, bir kepazelikten başka bir şey değildir. Böyle bir dünyada, bunca felâket, bunca yoksulluk, bunca haksızlık ortasında, ancak inekler kadar kafasız ve duyarsız olanlar -yani gerçekten insan sayılamayacak yaratıklar- kişisel açıdan mutlu olabilirler. “Bana ne dünyanın şurasında burasında, hattâ kendi ülkemde kanlı savaşlar varsa; benim evimde yok ya” derler böyleleri. “Bana ne Afrika’da çocuklar açlıktan ölüyorsa; benim çocuklarım açlıktan ölmüyor ya” der böyleleri. “Bana ne ülkemin yoksulları oğullarını kızlarını okutamıyorsa; benim oğullarım, benim kızlarım en pahalı okullara gidiyorlar ya” der böyleleri. Ve dünyaya hattâ en yakın çevrelerine kulaklarını tıkayarak, gözlerini kapatarak -o ne biçim mutluluksa- mutlu olurlar böyleleri. “Her koyun kendi bacağından asılır,” “gemisini kurtaran kaptan” “köprüyü geçene kadar ayıya dayı de” “bükemediğin eli öp” “bana dokunmayan yılan bin yaşasın gibi” iğrenç bulduğum bazı deyişleri, kendilerine hayat felsefesi yapmıştır bunlar. Başkalarını sokan yılanın günün birinde onları da sokabileceğini hiç düşünmezler bu geri zekâlı “bana ne”ciler.
Sayfa 58Kitabı okudu
"(...)Çünkü herkesin ara sıra yoğun mutluluk anları vardır ama sürekli olarak kişisel mutluluk peşinden koşmak, bir kepazelikten başka bir şey değildir. Böyle bir dünyada, bunca felaket ,bunca yoksulluk,bunca haksızlık ortasında, ancak inekler kadar kafasız ve duyarsız olanlar -yani gerçekten insan sayilamayacak yaratıklar -kişisel açıdan mutlu olabilirler ."Bana ne dünyanın şurasında burasında ,hatta kendi ülkemde kanlı savaşlar varsa ,benim evimde yok ya!"derler böyleleri ."Bana ne Afrika 'da çocuklar açlıktan ölüyorsa, benim çocuklarım açlıktan ölmüyor ya!"derler böyleleri. "Bana ne ülkemin yoksulları oğullarını kızlarını okutamiyorsa; benim oğullarım, benim kızlarım en pahalı okullara gidiyor ya!"der böyleleri. Ve dünyaya, hatta en yakın çevrelerine kulaklarını tikayarak, gözlerini kapatarak -o ne biçim mutluluksa -mutlu olurlar böyleleri. "Her koyun kendi bacağından asılır. ",gemisini kurtaran kaptan ",köprüyü geçinceye kadar ayıya dayı de ",bukemedigin eli öp ","bana dokunmayan yılan bin yaşasın "gibi ,iğrenç buldugum bazı deyişleri, kendilerine hayat felsefesi yapmıştır bunlar .Başkalarını sokan yılanın günün birinde onları da sokabilecegini hiç dusunmezler bu geri zekalı "bana ne" ciler. "
Sayfa 58Kitabı okuyor