Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

b

b
@burculeinekleineschweine
bookclub kitap okurken dinledigim playlist: open.spotify.com/playlist/2AIyX9...
Merhamet keskin bir kılıç; merhamet gösterenin kabzasından tuttuğu ama karşı tarafı yaralayan bir kılıç.
Sayfa 149Kitabı okudu
Reklam
Belki de her şeyini yitiren bir insanın son sığınağı insan onurudur.
Sayfa 143Kitabı okudu
İnsan her acıya bir sorumlu bularak rahatlama yolunu seçmez mi zaten.
Sayfa 122Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
‘’Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir.’’
Çıkışı olmayan bir labirent inşa eder bize Nietzsche. Kaybolmak ve oraya hapsolmak için değil, sahip olduğumuz her şeyi kaybetmek ve aslında hiçbir şeye sahip olmadığımızı anlamamız için. Ve bu koca labirentte kendimizi de kaybederek asıl olana ulaştırmak için vardır onun var ettiği bu hiçlik.
Sayfa 101Kitabı okudu
Reklam
Nietzsche’nin tek başına olmasının sebeplerinden biri de budur; bir başkasının acısını şahit olduğunda kendi acısını unutup, hiçbir derdi olmadığı yanılgısına düşmemek için uzak durur insanlardan.
Karşılaştığımız güçlük ve kötülüklerin tek bir amacı vardır. Öğretmektir her bir acının sebebi.
İyileşmek için kötülüğü tanımalıyız. Yükselmeyi idrak edebilmek için düşmeyi çok iyi anlamalıyız.
Kendimizden başka herkesi ötekileştirıyor, onların da bizim gibi davranmalarını bekliyoruz. İşte kendimize verdiğimiz en büyük ceza budur belki de. Başkalarından bizim gibi davranmasını bekleyerek aslında kendimize gecikiyoruz. Kendimize yaptığımız en büyük haksızlık budur belki de. Peki, hayata geliş sebebimiz başkalarını kendimizle aynı kılmak mı? herkese tek tip bir insan modelini dönüştürmek mi tüm hayat gayemiz? 
Reklam
JULIET ‘’Bana Romeo’mu ver; sonra öldüğünde, Al da küçük yıldızlara böl onu; Onlar göğün yüzünü öyle bir süsleyecektir ki, Bütün dünya gönül verip geceye, Toplayacaktır artık o muhteşem güneşe.’’
‘’Tüm göklerin en güzel yıldızlarından ikisi, Yalvarıyorlar onun gözlerine işleri olduğundan: Biz dönünceye dek siz parıldayın, diye. Gözleri gökte olsaydı, yıldızlar da onun yüzünde; Utandırırdı yıldızları yanaklarının parlaklığı, Gün ışığının kandili utandırdığı gibi tıpkı. Öyle parlak bir ışık çağlayanı olurdu ki gözleri gökte, Gece bitti sanarak kuşlar cıvıldaşırdı.’’
‘’Ah, uzaktan nazik görünen aşk Nasıl da acımasız ve kaba denendiğinde!’’
68 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.