Aslı var mı, yok mu bilmiyorum amma Savarona ile Millî Şefin akrabalarının da eğlence gezintileri yaptığı hakkındaki söylentiler büyük öfke gösterileri arasında ve her yerde açıkça söyleniyordu.
İsmet Paşanın kardeşinden "Millî birader" veya hafif kamburluğundan kinaye olarak "millî kambur" diye bahis olunuyor, oğullarına şef zâde deniliyordu. Tenkitler başlayınca tabiî mâkul bir sınırda kalmıyor, çok acı bir şekil alıyordu. İsmet Paşa hakkında türlü türlü fıkralar anlatılıyor, hicivli mısralar, beyitler söyleniyordu. Bunlar hoş şeyler değildi. Bir devletin başında bulunan adamın millet tarafından bu kadar hor görülmesi hayra alâmet sayılamazdı.
Daha mühim bir nokta da depremle yıkılan Erzincan'ın yeniden yapılması sırasında oraya ilk iş olarak koca bir İnönü heykeli dikilmesiydi. İşte bu kadarı milletin ıstırabı ile alay gibi bir şeydi. O heykele verilen para ile kaç kişinin hayatı ve sağlığı kurtarılabilirken bunun ihmal edilerek yerine heykel yapılması korkunç bir şeydi.
...Hatırlatmak istediğim bir husus var: Bu kitapta, o dava dolayısıyla yapılan sorguların ve savunmaların hepsi yok. Niçin yok? Çünkü bana verilen dosyada yalnız bu sorgular ve savunmalar vardı. Okuyacağınız savunmaları, bana, Nejdet Sancar'ın eşi Reşide Sançar verdi.
Sançarlar, önce Ankara'da oturuyorlardı. Sonra İstanbul'a,
IRKÇILIK-TURANCILIK DAVASI DOLAYISIYLA
Bu kitap, 1944 yılında, İstanbul'da Bir Numaralı Sıkıyönetim Mahkemesi'nde görülen utanç yüklü bir davanın özeti gibidir.
Bazı vatansever kişiler, 1944 yılında suç işledikleri, suçlu oldukları için değil; Türk oldukları, Türkçülük idealine aşkla bağlandıkları için büyük zulümlerden, işkencelerden