Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Ceren Çakır

Ben oldum olası böylesi ta yürekten, can evinden gülen, yanındakini de kendi sevincinin içine alıp yoğuran, se­vinçten çılgına döndüren böyle tatlı bir insan görmedim. lçime ay­dınlık doldu, yüreğim pır pır etti. Şu lstanbulun kirinden pasından, göz oyan kıskançlığından, kötülüğünden sıyrıldım, yeni başka bir güne doğdum. Sen sağ olasın, var olasın, dünyalar durdukça şu alçak­ gönüllü, ta can evinden, tekmil damarlarından çekilip gelen gülüşünle durasın. Yaşşa be Mahmut arkadaşım.
Reklam
Doğrusu şu ki Tarantyev'in gücü laflarında kalıyordu. Konuşurken bilhassa başkalarının işlerini kolayca hallederdi; fakat elini kolunu kımıldatmaya, harekete geçmeye, yani teorisini uygulamaya, işi ele alıp yürütmeye gelince Tarantyev başka bir adam oluveriyordu. İşi karşısında küçülüyor, ansızın bir ağırlık, bir halsizlik duyuyor, ya başka bir işe girişiyor, onu da bir türlü ele alamıyor ya da başaramıyor, başarmaya kalksa büsbütün berbat ediyordu; bir çocuk oluveriyordu.
Ama şu da var ki, duydukları sevgiyi sıcak, soğuk diye ölçmeye kalkarsak bunlarınki hiçbir zaman ortayı aşmaz. Herkesi sevdikleri için iyi insan sayılırlar; oysa kimseyi sevmezler ve kötü olmadıkları için iyidirler.