İlk cümleden son cümleye kadar soluğum kesilerek okudum.Çoğrafya kaderdir"derler ama 'kadın' olmak dünyanın her köşesinde zor. Hele birde okuduklarınız 'gerçek hayat' hikayesi ise daha da üzücü oluyor..Kitabı okuduktan hemen sonra filmi de izledim ama kitabın etkisi çok başka..
Demem o ki,
ben şimdi sana
kalk gel demem.
Beklerim hep ama gel demem, diyemem.
Çünkü öyle öğrendim.
Canım çok yanıyor şu an.
Eğer gelirsen, sarılırsan bana, yapıştırırsan kafamı göğsüne,
Ortalığı ayağa kaldırırcasına ağlarım.
ama gel demem,
diyemem
Beklerim...
~🍂~
İzlediğim bir filmde kadın adama dönerek;
"Elimde avucumda ne varsa senin gözlerinde merhamet ararken yitirdim ben..."
diye bir cümle kurdu...
İçimde bir köy yıkıldı...!!!
Ne zaman bundan daha kötüsü olmaz dediysem çıtayı bir tık daha yükseltti hayat, var olsun! Olsun, yine de içmeyeceğim dediğim sigaraya bile başladım ya tekrar. Daha ne olsun! Birkaç kitap, biraz yeşil, azıcık insanla çok güzel yaşarım. Ama hayatın hesabı benimkilerden büyük. Oysa o bu kadar zorken hayal kurmak ne kolay! Utana sıkıla hayal kuruyorum artık, gizli saklı, gün devrilişlerinde. Hani zaten çoğu olmayacak şeyler de; olur da olacağı olursa, olacak olanı olduracak olan duyup, olduracaksa da oldurmaz diye. Ne kötüymüşüm lan ben! Az sessizlik. Daha az ağrı. Daha az insan. Biraz yeşil. Biraz yüksek bir yer... Yetecek, fazlasını isteyene ver Allah'ım. Fazlasını layığına ver... Az sussun herkes. Yeter!