2009 Ankara Numune Hastanesi
Gidemedim bir türlü yanına. Gözlerindeki nefret o kadar keskindi ki kocaman soğuk bir sınır çizmişti etrafına. Ama yorgundu da, merhamete susamış aciz bakışları vardı hem davet eden hem korkan. Bekledim öylece, uzaktan izledim bir süre. Elimdeki hasta listesinde onun da ismi vardı. Tarafıma dirençli bulantı, kusma nedeniyle konsulte edilen genç
Bugün haberlerde gördüm, intihar eden birisini 3 ay sonra bulmuşlar… Daha sonra yalnızlık kavramını çok bencilce kullandığımı düşündüm. Aslında yalnız felan değilmişim; canım istediği zaman arayacak ailemden birileri var veya iş arkadaşlarım vs var. Ki bir çoğumuzda aslında aynı durumda… Melankoliyi seviyoruz ama rol yapıyoruz sanki. Tamam belki çoğu zaman çevremizdeki insanlar bizi anlamıyor olabilir ama elbet anlaşıldığımız anlarda oluyor. Mutluluk kavramı gibi bi şey… anlaşılmakta anlık bir şey galiba… sevdiklerimizin kıymetini bilmek lazım. İyi geceler dostlar, arayanınız, merak edeniniz çok olsun.
İlk öykü denemem :) Yorumlarınız değerlidir benim için
TURUNCU
Soğuk bir kış gecesiydi. Doğa; yeni yılı beklemiş gibi biriktirdiği en sert ve soğuk rüzgarını üzerimize fırlatıyor, dişlerimizin gıcırdamasına yetecek kadar donuk bir hava dağıtıyordu. Rüzgarın uğuldayışı boşlukta süzülüp aceleyle yüzümü yalayarak geçiyor ve sırasını sonraki hava akımına bırakıyordu. Oldum olası bu sert ve kuru havadan
Bir yanılgının, binlerce yenilgiden daha keskin olduğunu gördüğünde eve dönmek isteyeceksin ama ev; kapı duvar olacak. Ve sen, bildiğin denizlerde yeniden boğulacaksın. Aşina yüzler el olacak, ve yalnızlığı şah damarında hissedeceksin. Sonra geçecek. Her şey geçer, bilirsin.
Ve sonra yolun tam ortasında ayaklarının dermanı kesilecek, dizlerinin
BIRAK SEVEYİM RAHAT EDEYİM - NAZAN ÖNCEL
Şimdi sizlerle gerçekten harika bir şarkı paylaşmak istiyorum arkadaşlar. Bu şarkı benim için çok başka ve içimdeki haykırışların bestelenmiş hâli sanki. Bu şarkı insanın içinde yaşadığı yalan avunma ve gerçek çatışmasını yansıtan, gerçek ile yüzleşmenin haykırışı... Ayrı bir melankoli... Çok seviyorum... Benimle aynı fikirde aynı müzik tarzına
ufak tebessümler ile taş, duvar
ve sanki hiç doğmamış kadar
geçimsiz bir sonbahar kadını
biz kırk metrekareye dört kişi sığdık
zahmetine katlanılmış şu soğuk şu hain
şu hüsrana mahkûm yontmaları duvarlara dizdik çeşitli el işleri çekiyor canım işte
kocakarı çeyizlerinden
kımıldaması zor geliyor
hangi kolum ulaşmak istese yahut
hangi ruhun