Bazı insanlarda âdet haline gelmiştir ki, kim ne söylerse söylesin kabul etmez, hayır der. Bu, sen bir ahmaksın, bir şey bilmezsin, yalan konuşursun, ben ise akıllıyım, zekiyim, bilgiliyim, doğru konuşurum demektir. Bu yaptığı ile kendi hayatını mahvedecek iki şeyi yapmış olur: Birincisi kendini büyük görmek, öbürü ise başkalarına saldırmaktır. Böyle biri
kalbinde oluşturduğu karanlık nedeniyle hiçbir zaman huzurlu olamaz.