"1931 yılında doğdum. 1937 yılında annem öldü. 1944 yılında Dostoyevski'yi okudum. O gün bugün huzurum yoktur."
diyen Cemal Süreya'nın ölüm yıldönümü bugün.
Saygıyla anıyorum. 🖤
O kadar haklı ki Cemal Süreya; Büyük Engizisyoncu benim de günlerce uykumu kaçırmıştı. Ama işte Dostoyevski'nin dediği gibi aşağılık insanoğlunun alışamayacağı şey yok.
Hem alışmasak nasıl yaşayacağız?
Günlerden Şiirlerin Yaralı Güvercini
..ve kütüphanemdeki güzel imza.
Saygıyla anıyoruz…
Cemal Süreya
9 Ocak 1990∞
Cemal Süreya anısına
Ama İzmir! İzmir’de hayat beklenmez, kovalanmaz da. O zaten sizinle beraberdir. Ufkun ötesini muştulayan bir deniz vardır. Mutlulukla dolu, sakin bir sevişmenin tadındadır körfez. Körfez vapurlarının sakin gidişinde hırslarınız yok olur, kovalamayı bırakırsınız, hatta martılara gevrek atacak kadar iyilikle dolarsınız. Ne varsa bu şehirde, bayatlamış vapur çayı bile nektar olur.
...
Cemal Süreya anısına saygıyla 🌹🌹
Aramızdan ayrılışının 33. yılında özlemle…
“Bir mısra daha söylesek,
Sanki her şey düzelecek…”
Bu dünyadan bir Cemal Süreya geçti.
Özgürlüğün geldiği gün ölmeyi yasaklayan ve şiirleriyle ölümsüzlüğün sırrını bulan usta şaire saygıyla…
#9Ocak1990-∞ 🖤🎗️
günaydın,hayırlı sabahlar 1K
Bugün günlerden Cemal SÜREYA ( ö: 9 Ocak 1990)
Saygıyla...
*** Acı çektikçe insan olgunlaşırmış… Yalan be! İlk önce kalbin kırılır, sonra çürümeye başlarsın.
*** Küçükken anneme mezarlıktan korkuyorum dediğimde “ölüden değil, diriden kork” demişti. Zamanla anladım ki annem yine haklıydı.
Benim adım Cemal Süreya. Kürt Cemo derler bana. Alevi ve Kürdüm. Zazayım da. Çoğu bilmez bu yönümü. Küçüktüm ve sürgün edilmiştik. Arkadaşlarıma alay konusu oldum hep. Zaten Kürt Cemo lakabını da onlar taktı lakap olarak. Daha rahat alay ediyorlardı. Ben bu şekilde büyüdüm. Anasız, babasız. Her küçük çocuk görüşümde ağlarım ben. Yaşayamadığım
HAYAT KISA, KUŞLAR UÇUYOR...
Şöyle tarif ediyor kendini Usta:
“Benim adım Cemal SÜREYA…
Kürt Cemo derler bana.
Alevi ve Kürdüm.
Zazayım da.
Çoğu bilmez bu yönümü.
Küçüktüm ve sürgün edilmiştik.
Garsonun İmtihanı
Garson: Efendim, sizleri burada görmek büyük mutluluk!
Cemal Süreya: Kim istemez ki mutlu olmayı? Ama mutsuzluğa da var mısın?
Garson: Anlamadım efendim?
Can Yücel: Geldiğin kadar değil, göründüğün kadar mutlusun ve sakın unutma; gittiğin kadar değil, hak ettiğin kadar unutulursun…
Garson: Anlıyorum efendim… Neyse, ne alırdınız?
Nilgün