Arzu Mimarlığı, mimarlığı düşünmek, kendi düşünme biçimine farklı şekiller verebilmek, düşlemek ve düş sınırlarını genişletmek üzerine çeşitli yazılardan oluşuyor.
Görkemli, çarpıcı ve dramatik tasvirleri ile her bir -yüce- çizimine saatlerce bakakaldığım Piranesi, Le Corbusier’in yaşam makinesi Villa Savoye, buna karşılık mimarlığı sanatla hemhal edip, kesip biçtiği döşeme parçalarını ayrı birer eleman olarak sergileyen Matta-Clark ve Rachel Whiteread’in Ev heykeli… Düşsel kent tasvirleriyle çoktandır gönlümü çalmış, bana ‘yazı’nın isterse hayal gücünü nasıl da besleyebildiğini ve temsil edebildiğini gösteren, küçük dilimi yutmama sebep Italo Calvino ve onun Görünmez Kentleri, bulundukları mekânı tamamen kontrol eden, yeniden ve yeniden inşa edebilen ve böylece sürekli akışta olan bir şehir (city of constant flux) kuran insanlarıyla, geçici, dönüşken kurmaca kent motifleri üreten Constant, sonsuz yolculukların ve karşılaşmaların dünyası Yeni Babil ve daha nicesi..
İlgilisine tavsiye olur. ️
