Kısacık bir öyküydü ama öyle anlamlıydı ki... Savaş halihazırda sürüp giderken bir grup sineğin daha mutlu ve huzurlu yaşamak için Nepal'deki keşişlerle yaşamaya gitmesi ve bu yolda savaşta olan bir bölgeye uğramasıyla başlayıp devam ediyor.
Bir küçük sinek, savaşı durduruyor ama benim esas sorguladığım nokta şu. Savaştan uzak yaşamak, mutlu ve huzurlu olmak, bir dağa çekilip orada sessizce dünyanın yoluna girmesini beklemek doğru mu? Herkes savaşacak değil tabii ki ama durdurmak için ne yapıyoruz? Bir sinek kadar cesaretli olamıyor muyuz? Mazlumlar, masum çocuklar acımasızca katledilirken biz dağımıza çekilip keşişçilik oynarken neyi amaçlıyoruz? Biz kendi evlerimizde kendi dünyalarımızdayken birileri ölmeye devam ediyor, edecek. Bombalar yağacak, evler yıkılacak, canlar verilecek. Ama olsun, biz mutlu olalım yeter. Değil mi?