Uzun bir yazı olabilir inceleme değil duygu paylaşımı isterseniz okumayın.
Kitabı çok popüler olduğunu için okumaktan uzak duruyordum ancak bugün işe gelirken yanıma aldım okudum. Ve çok duygulandım işte ağlamak zorunda kaldım ve gözyaşlarımı sakladım.
Kitap çok güzeldi o kadar güzeldiki uzun süre başka bir kitap okumak istemiyorum. Bu kitabı tekrar okuyacağım ileride hatta çok sevdiğim birine hediye edeceğim
Neden bu kadar beni etkiledi biliyorum. Çünkü alıntı yaptığım yerde dediğini gibi bazı çocuklar çok erken yaşlarda büyüklerin dertlerine ortak olurlar hatta ortaklığı bırakın dertlerin sahibi olurlar ve çok erken yaşta büyürler şuan 26 yaşındayım ama bu yaşa neredeyse 15 yıl önce zaten gelmiştim.
Zeze ile çok ortak yönümüz var. Sadece şunlar farklı ben tek çoçuğum, beni döven olmadı ve portuga gibi dostum arkadaşım olmadı. Ayrıca yaramazda değildim.
Diğer taraftan yoksulluk, iş sıkıntısı vb şeylerin çoğu aynıydı.
Zeze nin kısa süreliğine de olsa dostu olarak gördüğü gibi birinin olmasını ve beni anlamasını, gloria gibi ablamın olmasını çoook isterdim. Ama olmadı tek büyüdüm çok fazla dert üstlendim bunları cözdüm geçtim. Şimdi 26yım ancak şuan bile 40 yaşında gibiyim ve yine büyüklerin dertlerini üstüme alıyorum. Ama benim dertlerim duruyor kenarıda paylaşamıyorum kimseyle. Zezenin dediği gibi en büyük acı aslında içini kemiren dertleri paylaşamamak.
Kitap çok güzeldi o kadar güzeldiki uzun süre başka bir kitap okumak istemiyorum. Bu kitabı tekrar okuyacağım ileride hatta çok sevdiğim birine hediye edeceğim.
Çoçukları anlamaya çalışalım, erken büyütmeyelim onları…