Yemin ediyorum dünya çok boş bir yer. Dua etmek ve kitap okumak lazım.
O kadar çok sevdik ki O'nu, dizinin dibine oturma hayalleri kurduk. Gece gündüz duâlarımızda "Ya Rabbi, Resulûnün (sav.) dizinin dibinde eyle." diye duâ ettik.
Hatta ahirette bile Rabbimin cemâlini seyretmek için önce Peygamber Efendimiz'in (sav.) cemâline bakmak lazım. Neden? O (sav.) Rabbimize nasıl bakıyor? O Rabbimizi nasıl seyrediyor? Hangi duyguları Rabbimize doğru yöneliyor? Onları da orada keşfedip Rabbime en layık şekilde, en güzel şekilde bakmak da yine onun önderliğinde olmayacak mı? Bu kuru aklımızla, kuru gönlümüzle mi olacak? Elbette, elbette bu ümmeti olduğumuz Peygamber Efendimizin (sav.) aracılığıyla, bütün silsilemizin aracılığıyla olacak.
Dr. İşan Hüseyni’den, Müthiş bir Anekdot
Dr. İşan Hüseyin ilginç bir hatırasını kendisi şöyle anlatıyor:
“Bir gün uçakla bir şehirden, başka bir şehre gidiyordum. Ancak havadayken birden sarsıntılar başladı, yıldırım çarpması sonucu uçakta bir arıza oluştu ve ciddi arızalanan uçak, en yakın havaalanına inmek zorunda kalmıştı. Bu havaalanında da pek çok kişi çalışmıyordu (çünkü
Bütun alıntılar
Ev”de yeterince kalınca, sonra “ev”den çıkınca, güzel mayalanmış, sıcacık, taptaze bir hayat mı
bekler bizi? Yoksa bu “ev” zaten tekâmüle geldiğimiz hayatın ta kendisi mi?
6
Cesaret korkusuzluk değildir. Cesaret, korkuya rağmen yapmaktır.
8
“Beyin ayrıntılarla
fazla ilgilenmez;
ilgilendiği tek şey,
ihtiyacı olan şeyi elde
etmenin en
