Geçenlerde uyku uyanıklık arası geçişte çok güzel iki dize geçti aklımdan. Kalkıp not edemeyecek kadar uykuya yakın, yatıp boş veremeyecek kadar güzel iki dize... Uyudum... Uyandığımda ise hiçbir şey yoktu. Balığın kuyruğunun parmakların arasından kayıp gidişinin bilindik hikayesi... Ben de peşinden koşamayacak kadar farkında, ihtimallerin uzak kıyılarında kulaç atabilecek kadar pişmandım. Belki bir gün yitik iki dizenin peşinden giden adamın öyküsünü anlatırım sevgili türdaşlarım.
Herkesin çok sevdiği, vazgeçemediği ya da işte bu beni yansıtıyor dediği elbet bir yazar veya şair vardır. Benim içinse İsmet Özel'in yeri bambaşkadır, belki abartıyor olabilirim ama her şiirinin başka bir havası var. Şiirleri, üslubu , düşünce tarzı beni ayrı ayrı etkiliyor.
▪︎ Münacaat
▪︎ Bir Yusuf Masalı
▪︎ Mazot
▪︎ Amentü
▪︎ Kanla Kirlenmiş Evrak
▪︎ Karlı Bir Gece Vakti Dostu Uyandırmak
Benim nezdimde okunması, dinlenilmesi gereken çok güzel şiirler.
Bir ağaç gibiyiz hepimiz.
Köklerimiz var, herkes görmesede
Bu kökler heralde duygularımız.
O çok karmaşık dallı budaklı, en derinlerde.
Gizli saklı, bazen görünür bile.
Ta ki biri bizi köklerimizden söküp atana kadar...
Bazen çiceklerimiz olur.
neşemiz, sevinçimiz yani .
İyi yanlarımız belki de.
Bazen kara kış gelir bize.
Çiceklerimizi alır götürür .
Renklerimizi .
Bize özel ,bize güzel şeyleri.
Bir rüzgar getirir ,bir sel ,bir fırtına
Bittik sanarız .
Direnmeye çalışırız .
Sımsıkı tutunuruz.
Bir de bakarız ki kara kışlar geçmiş bile Hepimiz birer ağaç gibiyiz işte
Meyve verdiğimiz zaman taşlanırız elbette ki
Ama biz hep meyve vermeye devam etmeliyiz
Bu sadece kendimiz için sadece ve sadece
Bir insan aynı kuyuya yedi yüz kez düşüyorsa o insan salak değildir o kuyu ona çok tanıdıktır.
Bazen insan bir ihtimale bağlanır, belki düzelir, belki olur, belki güzel gider diye…
"Pek gülümsemiyormuşum resimlerde, öyle diyorlar.
Derin derin düşünüyorumdur belki, resim çekildiği an o sahte tebessümü neden yakıştırır insan yüzüne.
Peki nerden biliyorsunuz gülümsemediğimi. Oysa her an bol tebessüm bırakırım hayatımın her karesine.
Çok konuşmayı sevmem, cümleler yorar ruhumu.
Kendimi anlatma gereği duymam.
Hep gülümserim, hep gülümser geçerim. Mesela kırıldığım an, incindiğim an.
Mesela çok boş konuşanın karşısında, çok ukalanın, çok bilmişin, lafı havada kalanın, gülümser geçerim.
Birde geçemediklerim var tabii.
Gece hüznüme, sabah ağrıyan hayallerime, bir şarkıda, bir filmde hazanlı gözlerim dolduğu an, bir kahveye daldığım an gülümserim.
Çok da güzel gülümserim..."
Belki o şairin şiirinde anlattığı hasret gibi değildim. Kim bilir, belki yazdığım hiç bir şeyde kendimi ifade de edemedim. Ama biliyorum ki; ben seni özlerken sevmeyi de çok güzel öğrendim...
Hoparlörü eline alan bir sanatçıdan daha güzeldi sahneyi büyüleyen sesin.
Solmaya yüz tutmuş gecelerimi güzelleştiren şeydi büyüleyici sözlerin.
Duygulanarak baktığım hediyen, gecelerime tanıklık eden bir servetti.
Ben bilemedim kıymetini, sen üzülme sevdiğim.
Konuşmalarınla Akdeniz akşamlarına öğrettin narinliğini.
Kim bilir, uzaklardan gelecek
Çok merak ediyorum biliyo musun. Bana aldığın ama gelirken unuttuğun için veremediğin ozmoları verir misin o kıza ? Onu da güzel kızım diye sever misin bana dediğin gibi ? Acaba onu da dizine yatırıp saçlarını okşar mısın ve bundan bi çocuk gibi mutlu olur musun ? Anneni anlatır mısın mesela o kıza ? Ona da ailem sensin der misin ? Kardeşinin ödevlerini beraber yapar mısınız ? Haddim değil belki ama merak ediyorum işte. En önemlisi de ona da bana dediğin gibi seni asla bırakmam diyip yarı yolda bırakır mısın ?