Çok etkileyici, aşık olunan bir insanın yüzü, birlikte yaşadığımız, tanıdığımıza inandığımız birinin yüzü, belki de yıllar boyunca çok kısa mesafeden baktığımız, tarif edebileceğimiz tek yüz, o yüzün bile birden beklenmedik şekilde yeni ifadeler takınabileceğini bilmek güzel ama bir taraftan da korkunç. Daha önce hiç görmediğimiz ifadeler. Belki de bir daha hiç görmeyeceğimiz ifadeler.
“Kendini gerçekleştirme pek çok kişinin zannettiği gibi kişinin genel geçer doğrulara göre en mükemmel özelliklere sahip olması değil, kişinin mevcut özelliklerini ve potansiyellerini en iyi şekilde kullanır hale gelmesi demektir. Örneğin kendini gerçekleştiren kişi en güzel, en başarılı, en çalışkan ya da statüsü en yüksek olan kişi değildir. Kendini gerçekleştiren kişi kendini olduğu gibi kabul eder. Kendi özelliklerinin, becerilerinin, yeteneklerinin ve isteklerinin farkındadır. Belki en güzel değildir ama hangi yönlerinin güzel olduğunu bilir. Belki her konuda en başarılı değildir ama başarılı olduğu konularda çok iyidir ve başarılarının tadını çıkarabilir.” 
Geştalt Terapi 
Ceylan Daş
En iyi öğrendiği, en iyi becereceği şey olduğunu düşünür yüzmenin. Sonra kurulanırlar, uzanırlardı belki dinlenme odasında. Memelerini okşamasına izin verirse okşardı. O kadar ama. Daha fazlası yok. Memeleri güzel, çok güzel; dışarıdan bile belli oluyor.
Sayfa 24 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
Çoğullama
Biz kadınız, bilmeden seviyoruz bu kedileri...
Seviyoruz, bir sevilme içgüdüsüyle...
Bu bizim yüzümüzde ufacık çizgiler oluyor —acaba!
Evet, çok değil, konuşurken düzeltiyoruz.
Orayı burayı topluyoruz, yeriyse çocuklarımızı öpüyoruz...
Ama biliyorsunuz ki gene de
Hepimiz, işte hepimiz
Bitmenin, tükenmenin yorgunluğu içinde.
Gözler mi? tavana
Papatya& Yakamoz [9-13]
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
youtu.be/H94MX_FXIrM?fea...
Şiirlerime sesiyle, yorumuyla âhenk katan, nefes olan, hayat veren çok kıymetli büyüğüm Hayati Ağabeyim, "Aşkı Anlatıyorsun" isimli şiirimi seslendirdi.
Var olsun. 🙏😇
Yaklaşık 7 aydır canımın içi çok yakınım bir hastalıkla savaşırken tedavi sürecinde ona destek olmak adına, yanında olmak için
Sürgün hayatımın ilk yılında bütün benliğimi saran özlem duygusu dayanılmayacak kadar şiddetliydi; beni hırpalıyor, zehirliyordu. Bu ilk yılda, sırf bu duygu yüzünden çevremdeki birçok şeyin farkında değildim. Çoğu zaman olanları görmezden gelir, dikkat etmek istemezdim. Fena saydığım, nefret ettiğim pranga arkadaşlarımda, onları dıştan kaplamış iğrenç kabuğun altındaki düşünebilen, duygulu, iyi insanları bir türlü fark edemez, iğneleyen, zehirli sözler arasında bazı tatlı ve içten gelenlere kulak asmazdım. Oysa çoğu zaman hiçbir çıkar gözetmeksizin, yalnızca söyleyenin ruhundan, belki de benimkinden daha çok yıpranmış, daha ıstıraplı ruhundan kopan bu sözlerin değeri ne kadar da büyüktü… Fakat neden bu kadar uzatıyorum ki? Çok yorulduğum günler büyük bir memnunlukla dönerdim eve: Kolayca uyuyabilirdim belki! Çünkü yaz geceleri bizim için kış gecelerinden daha azaplı olurdu. Ama akşamüzerleri ortalık gerçekten pek güzel görünürdü. Bütün gün hapishanenin avlusundan gitmeyen güneş sonunda batardı. Hava biraz olsun serinler, sonra da gündüze göre soğuk bir step gecesi başlardı.
Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Bir kelebeğin kanat çırpışları başka bir kıtada fırtınalara sebep olabilir
Bazı derin hisler vardır; bir zerreciği ile bulunduğu âlemden başka âleme -dış dünyâya dönük âlem- geçişin yapılamadığı... O his âleminde kelâm yoktur, bulunduğu yeri yakar, yıkar, dağıtır... Orada kişiler yoktur çokça; vardır ama sizi ancak ama ancak rûhlarını size tamamen som açanlar duyabilirler...
O âlemin konusu tek kelâmlıdır, 'Filistin...' der susar...
Ellerini açar, 'Filistin...' der... Kalır öylece.... Öylece eller açık... Her kalakalmanın bağrında o âlem vardır kimsenin bilmediği, duymadığı, kişinin kendisinin dahi idrâk fehminde olamadığı lâkin hislerin ise çoktan ulaşması gereken yere ulaştırıldığı....
O âlemden tesellilerle kaldırılırsınız çokça, bir cümle fısıldanır sadra...
"Bir kelebeğin kanat çırpışları başka bir kıtada fırtınalara sebep olabilir..."
Belki kelebeğin kanadının zerresidir senin duân, senin kalakalman.... Fırtınalar oluyordur sen zerrecik kanat çırptım sanarken yahut hiçbir şey gelmiyor elimden diye yana yakılırken tam da o ân belki arş-ı âlâ titriyordur isteyiş âleminde...
Az, çok yoktur bu âlemde; nîyet vardır, gayret vardır... Gerisini Rabb Teâlâ'mız, Hüdâ'mız en güzel ahvâle hazırlıyordur zalimlerin üzerine...
Allah Azze ve Celle!...
Allah Azze ve Celle!...
Allah Azze ve Celle!...
"Gidenler bizden hep bir parça götürürler. O parçanın yerinde de derin izler kalır. Herkesin bir yara izi vardır insanlardan gizlemeye çalıştığı, saklamak için çok uğraştığı bir yara izi. Herkesin bir yara izi vardır kimseye dokundurtmayacak kadar güzel olan. Baktıkça nefes alabiliyor olmanın kıymetini anlamanı sağlayacak bir yara izi. Bu izlerle yaşamaya alışırsın. Bir sabah belki gün doğarken baktığında dışarı, yaşamayı yeniden sevebilirsin. Ve bir gün elbet birileri o yara izlerine dokunur. Acın da biraz olsun hafiflemeye başlar."
Leyla ile Mecnun/32