Onur C. Erol
@curiousgeek
Hayatı gerçeklerden uzak, hayal ve kitapların dünyasında yaşamayı arzulayan bir hayalperestin profilindesiniz.
-----
Lisans
İstanbul
İstanbul, 25 Mart 1999
21 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sezen Aksu - Pardon
Pardon bakar mısınız, tanışmış mıydık?
Sevmiş miydim ben sizi hiç, sevişmiş miydik?
Pardon daha önce konuşmuş muyduk?
Yürüyüp çıkmazlarda yorulmuş muyduk?
Yüzünüz ne kadar da aşina
Avcumun içine alıp öpmüş olabilirim
Gözünüz öyle uzak bakmasa
Sizi tanıdığıma yemin ederim
Peki, bu şarkıyı hatırlar mısınız?
Pardon bakar mısınız, adınız neydi sizin?
Baş harfini göğsüme yazmış olabilirim
Pardon daha önce nerdeydiniz?
Geçtiğiniz yollara düşmüş olabilirim
Yüzünüz ne kadar da aşina
Avcumun içine alıp öpmüş olabilirim
Gözünüz öyle uzak bakmasa
Sizi tanıdığıma yemin ederim
Peki bu şarkıyı Hatırlar mısınız
Alıntı --- Not; Labirentten Sesleniş
"Benim burda ne işim var?" diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz? Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz. Yaprakların arasından gelip geçen sekiller halinde. Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığımız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim...
BİR GÜN ANLARSIN
Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın...
Okur Takip Önerileri
“Bilinmedik bir hüzün var içimde,
Bir gariplik,
Anlamadım ki...
Ya ben fazlayım bu şehirde,
Ya da biri eksik...”
Can Yücel
Bu şehrin en fiyakalı manzarası batsın ben seni gülerken izledim...
08.10.2023
İstersen bir daha sorma halimi
Ben seni üzdüğüm için üzgünüm
Açmadan soldurdum gonca gülümü
Ben seni üzdüğüm için üzgünüm
Bülbül olan üzermiydi gülünü
Sever koklar okşar sorar halini
Sırma saçlarının tek tek telini
Ben seni üzdüğüm için üzgünüm
Başını koysaydım göğsümün üstüne
Tatli söz etseydim üstü üstüne
Yürekler gelseydi üstü üstüne
Ben seni üzdüğüm için üzgünüm...
Bir Gün
Apansız uyanırsan gecenin bir yerinde Gözlerin uzun uzun karanlığa dalarsa
Bir sıcaklık duyarsan üşüyen ellerinde
Ve saatler gecikmiş zamanları çalarsa
Bil ki seni düşünüyorum
Bir vapur yanaşırsa rıhtımına bin, acil Örtün karanlıkları masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasıl çarpıyor nasıl
O bütün özlemlerin koyulaştığı yerde
Bil ki seni bekliyorum
Bir sabah gün doğarken aç perdelerini, bak Sevinçle balkonuna konuyorsa martılar Kendini tadılmamış derin bir hazza bırak Dökülsün dudağından en umutlu şarkılar
Bil ki seni istiyorum
Gecelerden bir gece uyanırsan apansız Uzaklarda elemli, garip bir kuş öterse Bir ceylan ağlıyorsa dağlarda yapayalnız Ve bir gün kabrimde bir kara gül biterse
Bil ki SENİ SEVİYORUM
Sessiz sedasiz hiç kimseyle vedalaşmadan,
Bir sabah ansızın gitmiş olacağım.
Geride ne bir iz ne bir mektup bırakmadan,
Herşeyi olduğu gibi bırakıp,
yanıma hiçbir şey almadan,
Başka türlü geçmez içimdeki yangın
Başka türlü kapanmaz benim hesabım...
Artık hiçbir şey hissetmeyecek kadar çok şey hissettim, Ruhum tükendi, kalan yalnızca bir yankı içimde...
İnsanların yaşama hakkı olduğu kadar ölme hakkı da olmalı. Sorarım tanrıya: Direnç göstermemek suç mudur...
Ve yazarın intihar notunda söyle yazar;
"Doğmuş olduğum için özür dilerim...
"Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun.
Çok yorgunum..."
I loved you like the moon loves the night sky, but you were the sun, destined to shine brighter without me...
Atticus
Bir yerde okumuştum, Mösyö Boustouler tepenize çığ düştüğünde, o karın altında yatarken neresi aşağı neresi yukarı anlayamaz oluyormuşsunuz. Karı iterek kurtulmak istiyor ama yanlış yönü seçip kendinizi daha da derine, kendi mezarınıza gömüyormuşsunuz.
İşte kendimi aynen böyle hissediyorum. Yönünü şaşırmış, arafta kalmış, pusulamdan olmuştum...
