öncelikle ben kitabı iş bankasının 12. basımından okudum. bendeki basımında sırasıyla aşk şiirleri, cinsel şiirler, tarihi toplumcu şiirler diye üçe ayrılıyor.
aşk şiirlerine diyecek bir şeyim yok. o kadar ince, o kadar etkileyici yazılmışlardı ki üzerlerinde durup düşünemedim bile, hissetmek kâfi geldi.
cinsel şiirlerine gelince.. "a bune böyle smut bu kitabı niye sansürlememişler" diye düşündüm ilk başta. cehaletimden böyle düşünmüşüm:( daha önce hiç cinsel içerikli şiir okumamıştım ve toplum içinde ayıplanan/bastırılan/gizlenilen bir şeyi şiir sanatında görünce afalladım. şöyle düşündüm sonrasında; biyolojik bir saniye olan ölümü bile romantize ediyor, bir ömür sırtımızda taşıyoruz. cnselliği şiire katmışlar bundan ne çıkar. attila ilhan'ın röportajlarını da okudum. hep bi' aşk hep bi pastorallık aradığımızdan yakınıyor bir röportajında. hatta bir keresinde savcının biri ona toplumsal sorunları diline dolayacağına, neden tabiat manzaralarından ilham alarak şiir yazmadığını sormuş. o da şiir üretimini, bir bakıma, belli sınırlar içinde tutmak istemediğini söylemiş. haklıydı... onun tek konusu aşk olamazdı asla. halkın gözünü açmalıydı. şiiri aynı zamanda silahıydı.
tarihi toplumcu şiirlerinde ise hiç çekinmeden namluyu uzatıyor okura. aynı zamanda devlete. şu mısraları hiç unutamayacağım mesela:
"sözde mülk osmanlı'nın ama
alaman'ın elinden
ingiliz alıyor."
