Ümitsizlikti insanları cesaretsiz yapan.
Sayfa 49
İyi eşlik etmişimdir kendime hep.
Sayfa 259
İlgi duymuyordum. Hiçbir şeye ilgi duymuyordum. Nasıl kaçabileceğime dair hiç fikrim yoktu. Diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. Benim anlamadığım bir şeyi anlamışlardı sanki. Bende bir eksiklik vardı belki de. Mümkündü. Sık sık aşağılık duygusuna kapılırdım. Onlardan uzak olmak istiyordum. Gidecek yerim yoktu ama. İntihar? Tanrım, çaba gerektiriyordu. Beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi.
Sayfa 161
Okur Takip Önerileri
Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir bok parçasıydım.
Sayfa 142
Yapmam gerekeni yapma cesaretinden yoksun olduğumu bilmek çok kötü bir duyguydu.
Sayfa 81
Gerçekler o kadar boğucudur ki biraz olsun rahatlayabilmek için yalan söylersin ancak bir bakmışsın ki içki gibi git gide dozunu artırmaya başlamışsın.
Sayfa 122
Yalan, suçtan yayılan sessiz bir osuruktur.
Sayfa 122
Bu dünyada yalnızca arsız, kötü insanlar başarılı olurken benim gibi ürkek, yoksul öğrenciler sürekli kaybeden olarak alay edilmeye mi mahkûm?
Sayfa 9
Garsona "Bir bira daha..." dedim.
Bu dördüncü oluyordu. Duygularımla düşüncelerimin dengelendiğini zannediyordum. Artık ne mutlu ne de kederliydim.
Sayfa 117
Ah benim ne kabahatim var?..
İşte hiç saçsız bir kafa, işte şişman karnıyla fıçıya benzeyen bir herif, daima şeker piyasasından bahseden, daima pamuğun kaça çıktığını hesaplayan iki zavallı beyin, işte hiç çalışmadan, hiç terlemeden, hiçbir zavallılık görmeden, hiçbir saat ertesi gün nasıl yaşayacağını düşünmeden milyonlar kazanmış bir genç, bir mirasyedi... Acaba bunların benden fazla neleri var?..
Sayfa 51
Bir yere gidemiyorum, ne tiyatroya, ne bir kahveye, ne hiçbir yere... Çünkü param yok... Ah bu hastalık, bu miskinlik!
Sayfa 50
Sevmek, ah sevebilseydim, birisini, yalnız birisini sevebilseydim; belki mesut olur, belki hep dertlerimi unuturdum, heyhat!..
Sayfa 50
Ah bilsen ki bütün mutluluklar, bütün baharlar, bütün zevkler ne kadar aldatıcı ve geçici rüyalardır!
Sayfa 46
Bana ıstırap verebilecek bir şeyi zorla unutabilmek, ondan unutuş ile intikam alabilmek özelliğine sahip olmakla övünürüm. Onun için, geçmişin hiçbir üzüntüsü bende ciddi bir kedere yol açmamıştır.
Sayfa 26
Ah on beş sene evvelki çocukluk ve şimdiki ben... Tatsız, neşesiz, muhabbetsiz, aşksız ve heyecansız, her şeysiz, boş bir hiçten daha boş geçen eziyetli, soğuk hayat.
Sayfa 20