Bir sene öncesinde, hayatımda bir daha asla mutlu olamayacağımı düşündüğüm karamsarlık rüzgarlarında savrulurken şöyle bir söz yazmışım günlüğüme :
“Tarih önemsiz çünkü tüm zamanlarımı mahvettim”
.
Ama şimdi içimdeki sevgili küçüklüğümden kendime haksızlık ettiğim için özür diliyorum çünkü tarih artık önemli ve tüm zamanlarımı kurtardım ruhum için… ruhum için…
Ramazan Pişkin abiyi bileniniz var mı? Çok saf, çok masum, çok temiz bir abiydi. İstanbul Fatih Cerrahpaşa'da küçük, gariban bir çay ocağı işletiyordu.
Günde 15-20 çay satar "Allah bereket versin" derdi.
O konuşurken ilminin bu kadar derinliğe şayan olması şaşırtıyor, hayranlığımı cezbediyordu.
Dün maalesef çay ocağında namaz kılarken bıçaklanarak şehit edilmiş.
Ne kadar içime battığını, hayatımda ne kadar boşluk oluştuğunu, ne kadar üzüldüğümü anlatamam.
Katili az önce yakalanmış fakat, bu bile üzüntümüzü hafifletmiyor.
Allah mekanını cennet etsin Ramazan abi 😔
Bir kadına cinsel taciz de bulunduktan sonra, kendisine şizofreni tanısı konup ruh ve sinir hastalıkları hastanesine yatırılmış, sonuç olarak hiçbir ceza da almamış. Kimsenin bıçaklanmasını meşru bulmuyorum ama ne kadar "alim" ya da "zararsız bir insan" bir insan olduğu belli oluyor (!)
Söylesem deli derler anne. İnanmaz kimse. Ben yanarım onlar bilmez, ben konuşsam da sağır onlar anne. Ama sen niye.. niye anlamadın ki yanıbaşındaki beni? Hicran oldu tekrar işte anne.
toprağın ve çiçeklerin altına gitmek isteyen kişi. 3 yıl önce bu uygulamada bana attığın bu mesaj hala bazen beynimde yankılanıyor. Ve sanırım hep de devam edecek. Az veya çok sıklıkla. Ama hep devam edecek. Beynimin içinde bi yankı, ruhumun içinde sahipsiz bi mezar gibisin.