Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

beyza

“Bir keresinde kayboldum. Altı ya da yedi yaşındaydım. Aklım başka yere gitmişti, birden annemle babamı kaybettim. Korktum ama sonra yolumu buldum ve eve onlardan önce vardım -ümitsizlik içinde beni arıyorlardı. Ama bence o akşamüstü asıl onlar kaybolmuştu. Çünkü ben eve dönmeyi biliyordum ama onlar bilmiyordu.”
Reklam
Çocukluğumuz üzerine kâbus gibi çöken eski kuşaklar, bilinçli yıllarımızı da elimizden almayı başaramayacak.Biz mutlu isek, mutlu olmayı istediğimiz ve bunun için çaba harcadığımız için mutluyuz.
Doğumum bile bir kökünden kopma idi.Köklerimi hiç aramadım.İçerisinde severek yaşayabileceğim arka dünyalardan kopma köklerim olabilirdi.Annem ve babam gibi, tüm kentler, ülkeler, günler, geceler, her gökyüzü de yabancı kaldı bana.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Çünkü zorbalar belki insanlara kendi hikayelerini, belki adlarını unutturur ama hiçbir zorba, insanın kökünü silip yok edemez.
Sayfa 210Kitabı okudu