Hepimizin içine rastgele atılmış tohumlar var. Kim bilir nerenin rüzgarı sürüklemiş. Olur da bir tanesi yeşerirse diye hevesle suluyoruz, her fırsatta güneşe çıkarıyoruz ki imkan bulursa büyüsün. Bu ümitvar çabaya rağmen biliyoruz ki, ömrümüzün geri kalanı bu küçük bahçenin talan edilmesini izleyerek geçecek. Ama çiçeklerimizi koparmasınlar diye birilerinin yanan ormanlarına mı sevinelim?
Var olanın kıymetini bilinmesini, olanaklara şükredilmesini elbette doğal ve sağlıklı buluyorum. Ne de olsa insan sadece belirsiz bir geleceğe ümit besleyerek yaşayamaz. Şimdiki zamanın tüm dehşetiyle baş başa kaldığında ne yapacaksın?
Başımıza gelen her şey istatistiksel bir kader. Dünya, adil olmamasıyla meşhur bir yer.
Gazete riyakâr, dergi cansız, kitap köksüz, okuyucu sağır…
Sayfa 192Kitabı okudu
"Gözlerin ne renkti? Ya ellerin... Ellerinin bir rengi var mıydı?.."
"Anısız bir insan ne kadar yaşar ki, ya da ne kadar yaşamış sayılır. Her ömür bir kanıt ister..."
"Bir gün ben
çocuk olucam olucam
kanıma güller takıcam
eskitip yüreğimi çarşılarda pazarlarda
tanrıya şeker alıcam
koparıp ellerimi kitaplardan
nedenleri niçinleri sorucam"
Zekâi ÖzgerKitabı okuyor
"Başkalarının başına gelenleri sen yaşamıyorsun diye, kendine şükür elbisesi giydirilmiş mutluluklar kesip biçmekte ahlaki bir sorun yok mu?"
"Dünya, adil olmamasıyla meşhur bir yer."
"Başımıza gelen her şey istatistiksel bir kader."