Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş.
Bürhân aradım aslıma aslım bana Bürhân imiş.
Sağı solum gözler idim dost yüzünü görsem deyü.
Ben taşrada arar idim ol can içinde can imiş.
öyle sanırdım ayrıyam dost gayrıdır ben gayrıyam.
Benden görüp işiteni bildim ki ol cânân imiş.
Anla hemen bir söz dürür yokuş değildir düz dürür.
Âlem kamû bir yüz dürür gören onu hayrân imiş.
İşit Niyâzî'nin sözün bir nesne örtmez Hakk yüzün
Hakk'dan ayân bir nesne yok gözsüzlere pinhân imiş.
Ahmet özhan
Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş
Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş 
Ahmet Özhan
"Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş
Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş"
(Niyazi Mısri)
Dermân arardım derdime derdim bana dermân imiş
Bürhân sorardım aslıma aslım bana bürhân imiş
Niyâzî-i Mısrî
Do
Nietzsche'nin dediği gibi, "Kendine en ağır yükü aradın: bulduğun, kendindi... Kendini sırtından atamadın!" Evet, derdimiz ve dermanımız, varımız yoğumuz kendimizde saklı.
Kendimizle olan savaşımız en büyük yükümüz. Ancak, eğer kendimize karşı "el iyisi" isek? Yani başkalarına gösterdiğimiz kadar nezaketi ve hoşgörüyü