Mert Yeğin
@di_angelo
Şeylerin özünü ve doğasını araştırıyorum. Hiçbir şeyi töze indirgemiyorum, kabul eden taraf olmak istiyorum. Ahlak-sız olanı seviyorum, zincirimle yürümüyorum; insanda tanrıyı paralıyorum.
Felsefe Lisans Öğrencisi
Ankara
Münih, 2001
293 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kış yaklaşıyordu, havalar iyice soğumaya başlamıştı. Dışarı çıktığımda nefesimin buhar oluşunu, havada dağılışını izledim. Geçen zorlu yılların ardından hava ne kadar soğuk olsa da uzun zaman önce unutmuş olduğum içimi ısıtan o his yine benle birlikteydi. Sakin adımlarla sahil yolunda yürümeye başladım. Deniz, bu günlerde bir hayli hırçındı, adeta
"Licet, quod vis vivendo vincere secla, Mors aeterna tamen nihilominus illa manebit."
(Kaç yüzyıl yaşarsanız yaşayın,Ölüm yine ebedî olacaktır.)
"In vera nescis nullum fore morte alium te. Qui possit vivus tibi te lugere peremptum, stansque jacentem."
(Bilmiyor musunuz ki; öldükten sonra başka bir benliğiniz sağ kalıp sizin ölümünüze yanmayacak, ölünüzün başucunda durup ağlamayacak?)
"Nec sibi enim quisquam tum se vitamque requirit. Nec desiderium nostri nos afficit ullum."
(O zaman ne hayatı ararız; ne de kendimizi; Varlığımızdan hiçbir şeye özlemimiz kalmaz.)
Sayfa 112 - LucretiusKitabı okudu
Bir başkasına bağlı yaşamak yürekler acısı ve belalı bir şeydir. Kendimiz -ki en iyi, en emin sığınağımız odur-, kendimiz bile güvenilir değiliz yeterince. Kendimi hem yürekçe, asıl iş yürekli olmakta çünkü, hem varlıkça öyle hazırlıyorum ki, başka her şeyimi yitirdiğim zaman kendimle yetinmesini bileyim.
Sayfa 82Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Keşiş
Alaca bir keşiş, sahiplenmiş bir deniz.
Sormuş ona: “Sen ve ben kimiz?”
Cevap vermemiş deniz, kederliymiş.
O acı tuzluluğu bu yüzdenmiş.
Uzanmış keşiş engin dalgalara.
Okşamış denizin narin yanaklarını.
Üzülmüş deniz, sorgulamış kararlarını.
Tekrar düşünmüş hayatın yararlarını.
Utançla demiş deniz: “Dağlar, sen ve ben; biriz.”
“Beraber güleriz, beraber ağlarız, karanlıkta yas tutarız.”
“Güvenmeyiz kimseye. Kuzey, sen ve ben kimiz?”
Sakalını sıvazlamış keşiş, aklı karışmış.
“Kuzey ve karanlık, huzur kim ki biz biriz?”
“Yalnızken hem ölüyüz hem diriyiz, sevmeyiz.”
- Mert (Kendi Şiirim)
Benim yükseklerde gözüm yoktur, ama Roma'da başka türlü yaşanmaz, deriz; ben gösteriş sevmem, ama şehir öyle istiyor, deriz; öfkeliysem, güvenli bir hayat kuramadıysam suç bende değil, gençlikte, deriz. Dışımızda aramayalım kötülüğü, içimizdedir o; ciğerimize işlemiştir. Hasta olduğumuzu bilmemek de iyileşmemizi daha zorlaştırıyor. Kendimizi erkenden bilmeye başlamazsak, nasıl baş ederiz bunca dertler, bunca kötülüklerle? Oysa felsefe gibi çok tatlı bir ilacımız da var. Öteki ilaçları ancak bizi iyileştirirlerse hoş buluruz; felsefe ise hem hoşlandırır, hem iyileştirir bizi.
Sayfa 75 - SenecaKitabı okudu