Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
(Erik Sumo- Doki Doki şarkısı eşliğinde...)
9 Kuyruklu Tilki Liza kendisini sevmeye muktedir olamayan erkekleri tek tek ortadan kaldırıyordu da eve önce dedektif sonra kiracı olarak gelen polise işlemiyordu tuzakları bir türlü.
Şarkıyı duyunca aklıma yine o dans sahnesi geldi, günümüze bakınca diyor ki insan hayaller de yaşamak zamanıdır
Kuyrukluyıldız Altında Bir İzdivaçHüseyin Rahmi Gürpınar · Kırmızı Kedi Yayınları · 201517,4bin okunma
Kitabın bir yerinde Mina Urgan, tren garındaki bir kızla kendi arasındaki tek farkın şans olduğunu söylüyor. Gerçekten de öyle. Hayatı boyunca sahip olduğu arkadaş çevresi, entelektüel seviyesi, yapmış olduğu işe kadar burjuva sınıfından gelme ailesinin serveti(ne kadar sonrasında geçim sıkıntıları yaşamış olsa da), o zamanın burjuvazisinin eğitime verdiği önem, babasının ve annesinin çevresindeki insanların aslında edebiyatımızdaki önemli insanlar olmaları... Hayat bu yüzden çok ilginç. Ne zaman, nasıl bir ortamda, nerede, nasıl bir durumda doğacağınız tamamen şans. Çok kötü koşullarda doğup çok başarılı olmuş insanlar da var ama bu da yine doğulan çevre, insanın buna bağlı deneyimleri, karşılaştığı şansları ya da fırsatları nasıl kullandığı ile alakalı. Coğrafya kaderdir sözünü illa ülke olarak değil ufacık bir apartman dairesi olarak da algılayabiliriz bence.
Ömür Diyorlar Buna / Ayfer Tunç
Beş bölümden oluşan “Buna Ömür Diyorlar” yazarın deyimiyle; Öyküleştirilmiş söyleşiler veya Söyleştirilmiş öykülerden oluşuyor.
Yaşanmış ve tanık olunmuş insan hikayelerini anlattığı bu kitap ile Ayfer Tunç yine ruhumu on ikiden vurdu.
Kitaptaki en sevdiğim kısım ise “Üç Portre Denemesi” bölümü.
Birincisi Kendini bir dinazor olarak tanımlayan Mina Urgan ile ilgili yazı idi. Uzun zamandır okumak istediğim, fakat sırası bir türlü gelemeyen Urgan’ı Ayfer Tunç sayesinde Ocak ayı listeme aldım bile.
İkincisi “Kedilerimi iyi doyurunuz”un konu kişisi Hüseyin Rahmi Gürpınar da şimdiye dek okumadığım fakat, okumayı istediğim yazarlar arasında idi. Ocak ayı kitaplarına bir adet de Gürpınar’ı yine Ayfer Tunç sayesinde listeme ekledim.
Üçüncüsü ise San’at Güneşi. Zeki Müren ile ilgili kısım. Müren ile ilgili bilmediğim çok şey öğreten bölüm.
Tunç’un kalemine hayranlığımı kitap tartıştığım dostlarım bilirler. Fakat Tunç aynı zamanda çok da iyi bir öğretmen benim nezdimde. Yeni kalemlerle tanışmama vesile olan bu kitabını Ayfer Tunç ile henüz tanışmamış olanlara, yazarın kalemi ile tanışma kitabı olarak önerebilirim.
Okuyacak olanların ruhuna şifa olsun efendim. Keyifli okumalar dilerim...
Hüznün Fiziğini daha okurken sevmiştim. Bulgar yazar Georgi Gospodinov'un yazdığı bu roman şimdiye kadar okuduğum en farklı şeylerden biri. Hikayeden hikayeye atlayarak ve o farklı hikayeleri birbirine incelikle bağlayarak, yoğun bir hisle yazılmış bir roman.
Kahramanımız, gördüğü insanların kafasının içine girebilen ve onların yaşadıklarını
353 syf.
1/10 puan verdi
Nereden duyduğumu tam olarak hatırlamadığım bir tavsiye üzerine okumaya başladım Dinozor'u. Kitaplari okurken eleştirel bir tavırla okurum hep beğendigim yönlerini, beğenmediğim taraflarını tartarım. Ancak bu kitap benim tartımda kesinlikle "beğenmedigim" tarafta ağır bastı. Kendi bağnaz düşüncelerini dogma haline getirmis yazar, bu düşüncelerini okuyuculara da aşılamaya çalışmış. Tereciye tere satar gibi küçümsediği değerlerin doğrularını -sanki biliyormuş gibi- o değerleri benimseyen insanlara öğretmeye kalkmış yer yer. Kitaba neresinden bakarsam bakayım tam bir fiyaskoydu benim için. Ne siyasi açıdan döneminin panoramasını anlatabilmiş ne de edebî bir şey barındırabilmiş. Körü körüne benimsedigi düşüncelerini saçıp savurmuş ve ortaya bu "şey" çıkmış.
İçimizdeki Minotor
Bir romandan çok, yazar bir konu üzerinde düşünebilmek için romanın imkânlarından yararlanmış gibi geldi bana bu kitapta.
Fakat hüznün; terk edilme duygusu, empatiye (neredeyse hastalık derecesinde) yatkınlık, geçmişle meşguliyet ve belirsiz özlem duygusuyla bağlantı kurularak mercek altına alınmasının oldukça iyi yakalandığını düşünüyorum. Ve bunun kuantumla da zaman üzerinden işlenmesi de oldukça güzel olmuş. Ayrıca Minotor’la empati yapmak nefis bir fikir. Hatta beni en çok etkileyen bu oldu sanırım: bir mitolojik kahraman, tek kelime söyleme hakkı tanınmamış belli ki, onun cümlelerine dair bir fikir sahibi değiliz. Ve onu hep başkalarından dinlemişiz. Ve biz onu empatiyle konuşturmaya çalışıyoruz. Minotor’un seçilmesi de oldukça güzel. Hep suçlanan, ama neden suçlandığını bilmeyen, kelimesiz, suskun içimizdeki Minotor’a bir bakış belki bu kitap.
Mitlerle düşünmek ve mitin gizli oyuklarında bir hikaye kurarak tekrar düşünmek. İnsan olmak belki de böylesi bir şey diye düşündürdü bana..
çünkü kendini öldürmek için anlık bir cesaret yeter oysa bir felâketle birlikte ömür boyu yaşamayı göze alabilmek için gerçekten yiğit olmak gerekir...
Mîna Urgan, rahmetli Doğan Cüceloğlu'nun şiddetli tavsiyeleri üzerine keşfettim.
Kitap; çocukluk, gençlik, yaşlılık ve ölüm olarak ayrılıyor. Kitabı okurken sanki kitabı okumayıp yazarla sohbet ediyormuşsunuz havası var. Çok samimi bir dili var kitabın.
Edebiyattaki birçok önemli kişiyle herhangi bir yerden bir bağı mevcut rahmetli Mîna Urgan'ın.
Halide Edip, Abidin Dino, Falih Rıfkı( üvey babası), Necip Fazıl, Nazım Hikmet, Sait Faik, Neyzen Tevfik, Ahmet Haşim ve daha birçok kıymetli yazar ve şairlerimizi tanıyan yazarımızı oldukça kıskandım.
Kitapta en çok etkilendiğim bölüm yaşlılık bölümüydü.
Birçoğumuz yaşlanmaktan korkarız ya da bize korkunç bir dönemmiş gibi gelir ama yazar yaşlılığı o kadar güzel anlatıyor ki aslında yaşlılığın o kadar da kötü olmadığını hatta korkanlar için çok tavsiye edildiğini de duydum.
Kitabın tamamı nesir olmasın diye bazı yerlere kendi yazdığı şiirleri eklemesi çok samimiceydi.
Şunu da eklemek istiyorum Atatürk' ü tanımak en büyük şansıydı bence Mîna'nın. Hele ki O'nunla dans etmesi...
Öyle böyle bu dünyadan anılarıyla içimizi ısıtan bir dinozor geçti.
Sevgi ile anıyoruz O'nu.
İnsan illaki dinozor olacaksa böylesi olmalı. Mîna Urgan'ın kendini ve çevresini anlattığı otobiyografisi. Mustafa Kemal'den tutun Yahya Kemal'e, Necip Fazıl'a Cevat Şakir'e değin ünlü bir çok ressam, şair, devlet adamı mevcut kitapta. Benim bu otobiyografide en çok ilgimi çeken konu siyasi geçmişimizi kitapta okuyor havasında değil de sanki büyükannemin yaşadığı o kötü/zor günleri sohbet havasında anlatıyormuşçasına o tavrı oldu. Daha çok bilinçlendim, bilgi sahibi oldum.Kendimi o günlerde yaşayan bir vatandaş gibi hissettim. En şaşırdığım konu Necip Fazıl Kısakürek ta kendisi oldu. En hüsrana uğradığım konu ise Mustafa Kemal'le ilgili daha fazla enstantene beklemiştim. Maalesef beklediğim heyecanı yaratmadı. Keşke daha çok karşılaşsalarmış ya da M.Kemal tarafından davet edildiği Çankaya Köşküne gitseymiş. Biz de okuyabilseymişiz... Amma velakin 2000 yılında vefat eden dinozorumuz sevgili Mîna Urgan'a burdan sevgiyle kucaklıyorum. İyi ki gelmiş geçmişsin bu dünyadan...