insanın kendini anlatmadan konuşması, ne zor şey aslında...konuşmak ki anlatmak arzusundan değil midir, önce kendini? uzun uzun yolları aşıp gelince eski fotoğraflara baktım; oğlum büyürken bana bambaşka fiziki şeyler oluyor (hayır hayır, o kelimeyi söylemeyeceğim)
2019 Ekim'den bu yana hiçbir şeyin bildiğim gibi olmadığını anladığım bir batağa düştüm sanki, dile kolay 5 yıl olacak neredeyse...hayatımın en tuhaf yılı ise 2020 tabii ki..yine de düşünüyorum düşünüyorum her şey aynı, farkında olarak aynı ezberi yaşamaksa sadomazonun 5. boyutu gibi bir şey sanki!
mantı ve lahmacun anneliğim bu yıl da göz dolduruyor;)(dip not:çok şükür) aferin kızım, kimse demiyor ama ben diyorum işte, aferin sana, aferin, devam!