Elleri arkasında küstah bir tavırla poz kesen Başpiskopos’un önüne geçip şehadet parmağını kaldıran Türkiye Lyon Başkonsolosu Cemil Çağdaş Yıldırım’ı tebrik ederim. Batılıların önünde el pençe divan duran monşer sevdalısı Paganların durumu eleştirmesi de tabiatlarının gereğidir.
"Sensemek",
Özlemi oldukça naif anlatan "Sensemek", eskiden kullandığımız kelimelerden biri.
Sevilen birine duyulan ihtiyacı, kalbin sevdiğini özlemesini, hasreti ifade ediyor.
Divan şiirinde karşılaştığımız bu kelime, bugünlerde "sensedim" (sensedüm) diye sevdiğiniz kişiye söyleniyor.
Haydi, biraz aykırı düşünelim... :)
Sizce Necip Fazıl, İslâm'la alâkalı bir insan mıdır?.. Mehmet Âkif, İstiklâl Marşı'nın ödülünden istiğnâ etmiş midir gerçekten?.. Cemil Meriç, cidden o kadar kitap okumuş mudur âmâ iken?.. Orhan Veli, hakikaten şiir olduğuna inanmış mıdır yazdıklarının?.. Ece Ayhan, sizce de garip bir isim değil midir sahibine göre?.. Divan Edebiyatı, gerçekten sadece Saray çevresine mi hitap ediyordu?.. 🙂
Gülce
Uçurumun kenarındayım Hızır
Ulu dilber kalesinin burcunda
Muhteşem belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Dikildim parmaklarımın ucunda
BEN SENDEYİM SEN BENDESİN RÜVEYDA
Önce korkunç azaba, kahra gömülüyorum
Sonra en büyük affa uğrayıp gülüyorum
Çatlıyor da mezarım, dışa vuruyor beni
Terazi, Rüceyda’ya dîvan kuruyor beni
Güneş aktı; ay söndü; parçalandı yıldızlar
Rüveyda, burda şimdi sen varsın; gözlerin var
Beyaz tüller içinde ruhun sarıyor beni
Sahibisin bu eşsiz muhabbet sarayının
Mağrur yükseliyorsun uluların katına
Huriler imreniyor sonsuz saltanatına
Elime tutuşturup kalbinin kadehini
Sevgini şarap gibi sunuyorsun Rüveyda
Çiçek çiçek kalbime doluyorsun Rüveyda
Acı yık; intizar yok; eskide kaldı hasret
Devrini tamamladı endişe, korku, hayret
Buz ve köz tarih oldu; bitti zaman ve mekân
Zaman biziz, mekân biz; imkânsıza yok imkân
Ömrün ne sonundayız, ne de henüz başında
Otuz üç yaşındayız, hep otuz üç yaşında
İçim sensin bu ilde; dışım sensin Rüveyda
Rüveyda, ben sendeyim; sen bendesin Rüveyda
Nurullah Genç
" Gel gel ey gönül 'aşk denizi taşdı gönülde
Dürr ü cevâhir oldı bakun mevci bu dilde
Gel gel ey gönül başını koy meydân içinde
Dür-dâne getir daldın ise 'ummân içinde "
( KAYGUSUZ ABDAL - DİVAN )
Uçurumun kenarındayım Hızır
Civan hazır
Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır
Dünya, büyük bir manevî buhran geçiriyor. Manevî temelleri sarsılan garb cem'iyeti içinde doğan bir hastalık, bir veba, bir taun felâketi gittikçe yeryüzüne dağılıyor. Bu müdhiş sâri illete karşı, İslâm cem'iyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak? Garbın çürümüş, kokmuş, tefessüh etmiş, bâtıl formülleriyle mi? Yoksa İslâm cem'iyetinin
Şair Deniz İnan’ın " Karşı evin annesi "
isimli şiiri 2019 yılında Avrupa ’da en iyi
Türk Şiiri ödülünü almıştır.
KARŞI EVİN ANNESİ
Sen iki ters bir düz kırgınlıklar örerken beş numara şişle
Yumuşacık kakaolu kekler yapardı karşı evin annesi
İmrenirdim
Mutfağındaki eksik malzemeden bihaber
Tepeleme dolu kızgınlıklar yüklerdim
Benden Öte Aşka Doğru
Koca bir divan sahip çıkmış Leylâ ve Mecnun’a
Nazım’sa yüceltilmiş Ferhat’la Şirin’i
Ve Aslıdan ayırıp o ünlü şiirinde
Bir başka sevdayla yakmıştır Kerem’i
Diğer ikililer destanlarla gelmişler bugüne
İşte Arzu ile Kamber, Tahir ile Zühre…
Cemal diyor ki aşktan aşka fark vardır
Kimi zaman han olur, yol olur kimi zaman
Yolcu da kendisidir, çünkü