”Hayatta en adil dağıtılan nimet akıldır; çünkü hiç kimse ‘aklından şikâyetçi’ değildir. Nasıl olsun? Aklını beğenmemesi için aklının ötesini görmesi lazım."
İçimizdeki şeytan dediğimiz pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu.. İçimizde şeytan yok. İçimizde aciz var, tembellik var, iradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey var; hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...
Yaşayışımıza ve etrafımıza şekil vermek arzusuyla dünyaya gelmekten ise hayatın ve muhitin verdiği şekli kolayca alacak kadar boş ve yumuşak olmak daha rahat, daha makul değil miydi?