Don Juan’a yön veren aşk başka bir aşktır, bu aşkta kurtarıcıdır. Kendisiyle birlikte dünyanın bütün yüzlerini de getirir, titremesi geçici olduğunu bilmesinden ileri gelir. Don Juan hiç olmayı seçmiştir.
sevmekle i§ bitseydi, her §ey fazlasıyla basit olur du. İnsan ne kadar çok severse, uyumsuz o ölçüde sağlamla§ır. Don Juan'ın kadından kadına gitmesi ıç a§k yokluğundan değildir. Onu eksiksiz a§kı ara-yan bir karasevdalı gibi göstermek gülünçtür. Ama her kadını e§it bir ta§kınhkla ve her seferinde tüm benliğiy le sevdiği için bu yeteneği ve bu derinle§tirmeyi yinele r n esi gerekir. Her kadının ona hiç kimsenin hiçbir za man vermediğini getireceğini ur o ması bundandır. Ka dınlar her seferinde derinden derine aldanır, yalnız ona bunu yineleme gereksinimini duyurmayı ba§arırlar. 'En sonunda sana a§kı verdim,' diye haykırır içlerinden biri.
Don Juan'ın buna gülmesinde §ayılacak bir §ey var mı?
'En sonunda mı?' der, 'hayır, bir kez daha.' Neden çok sevmek için ender olarak sevmek gereksin ki?
" "En sonunda sana aşkı verdim!" diye haykırır içlerinden biri. Don Juan'ın buna gülmesinde şaşılacak bir şey var mı? "En sonunda mı?"
Der, "Hayır, bir kez daha." "