Gerçeği göremiyoruz çünkü. Sahte inançlar gözlerimizi kör etmiş durumda...
Yaşamak insanların en büyük korkusu. Ölüm, sahip olduğumuz en büyük korku değildir; en büyük korkumuz yaşamak için risk almaktan korkmamızdr. Gerçekte kim olduğumuzu ifade ederek yaşayabilme riskini almaktan korkuyoruz. Sadece kendimiz olarak yaşamaktan korkuyoruz. Hayatımızı, başka insanların taleplerini, beklentilerini karşılamaya çalışarak yaşamayı öğrendik. Başka insanların bakış açılarına uygun olarak yaşamayı öğrendik. Çünkü kabul edilememekten, başkası için yeterince iyi olamamaktan korkuyoruz.
~Günah kendi doğana karşı yaptığın her şeydir
~Söz saf büyüdür.
~Yalnızca gerçek bizi özgür kılacaktır.
~Mutsuzluk arkadaş arar.
~Söz büyüdür.
~İnsan sürekli kendisiyle konuşan bir varlıktır
* Soru sormak daima varsayımlarda bulunmaktan iyidir. Çünkü varsayımlar yaşamınıza acıları davet eder
*İnsan zihninin çalışması ilginçtir. Kendimizi güvende hissedebilmek için her şeye bir anlam vermeye, açıklamaya, her şeyi anlamaya çalışmaya ve anladığımızı doğru olduğu konusunda haklı çıkmaya ihtiyaç duyarız.
*Anlamadığımız bir konuda her türlü varsayımda bulunuruz. Çünkü soru sorma cesaretine sahip değiliz
Çocukken masumuz, sevgiyi ifade etmek bizim için doğal. Ama sonra ne oluyor bize? Bütün dünyaya?
