Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
döngüsel
döngüsel
@dongusel
Dönüp dolaşıp aynı yere gelmiyor muyuz?
Yıldız Teknik Üniversitesi
Çanakkale
229 okur puanı
Eylül 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Hakan Günday Daha kitabı, yazarın Doğan Kitap tarafından yayınlanan sekizinci kitabıdır. 2000 yılında yayınlanan Kinyas ve Kayra kitabıyla adından söz ettiren yazar, 2002 yılında Zargana, 2003 yılında Piç, 2005 yılında Malafa, 2007 yılında Azil, 2009 yılında Ziyan ve 2011 yılında Az kitaplarını yazmıştır. İlk baskısı 2013 yılında yapılan Daha
Obsesif kitabıyla tanıdığımız Chevy Stevens’ın yeni kitabı O Gece (That Night) raflarda yerini aldı. Kanada’da 2014 yılında yayınlanmaya başlanan kitabın dilimize bu kadar geç çevrilmesi, yazarın ülkemizde henüz çok fazla tanınmıyor oluşundan kaynaklı.
Oldukça heyecanlı bir kitap O Gece. Kitabı okurken bazen öfkeleniyor, bazense üzülüyorsunuz.
Malafa, Hakan Günday’ın okuduğum 3. kitabı. Daha ile Kinyas ve Kayra’yı satın almıştım, açıkçası bir daha Hakan Günday’ın kitaplarına para vermeyi düşünmüyordum, zira yeterince okudum. Fakat kütüphanenin raflarında rastlayıp da elime alınca, kendimi tutamadım ve 3 hakkımdan birini Hakan Günday’dan yana kullandım.: )
Evet, kitabın kapağı, kitabı okudukça gayet uygun düşüyor içeriğine. Kapaktaki sinsi, üçkağıtçı, bir o kadar da güleç erkek tipi; tezgahtaki malları değerinin kat kat üstüne satmak için çenesini ustalıkla kullanan tezgahtar ile birebir uyuşuyor.
Ermeni argosu olduğunu öğrendiğim ve alışana kadar oldukça zorlandığım dili ile diğer kitaplarına oranla daha zor okunuyor diyebilirim. Deşalamak, yumoş, tram, meter, ahçik gibi kelimeler kitapta sıkça kullanılıyor. Antalya’da bir kuyumcu, kuyumcudaki tezgahtarlar ve müşterileri turistler ile aralarındaki ilişkiler. Malı satmak için türlü tezgahların döndüğü dükkanlar, turizm acenteleri, rehberler, dükkan sahipleri arasındaki pazarlık ilişkileri, turistlerin gözleri boyanarak bu ilişkileri tamamlamaları, vs… klasik Hakan Günday üslubu ile anlatılmış: Çekinmeden, lafı döndürüp dolaştırmadan, kalabalık yapmadan, allayıp pullamadan, bir yandan tokat atar gibi bir yandansa sever gibi…
Genel olarak beğendiğimi söyleyebilirim. Yine karşıma çıkarsa başka bir kitabıyla, yine geri çevirmem. Fakat bu tüm kitaplarını okuma hevesi içindeyim anlamını çıkarmasın, yeraltı edebiyatına şimdilik doyduğumu hissediyorum.
Okur Takip Önerileri
Kulleteyn, Turan Dursun’un ilk çocukluk yıllarını anlattığı bir otobiyografik romanı. Küçük yaşta dini eğitim alması için bir kürt köyüne yollanan Türko’nun hikayesi.
Kitaba ismini verdiği Kulleteyn, iki kulle (yaklaşık 13 ton) su demek. Şafii mezhebine göre durağan bir suyun temiz sayılabilmesi için bu miktarda olması yeterliydi. İçinde ne
Dönüşüm ile başladı Kafka yolculuğum. Dava, Mavi Oktav Defterleri, Aforizmalar derken, bir de bu mektuplar girdi listeme. En son Orhan Veli’nin Nahit Hanım’a yazdığı mektupları okumuştum. O zamana kadar bu tür eserlere ilgim azdı, fakat işin içine Orhan Veli girince okumadan edemedim. Şimdi bir de Kafka’nın yazdıkları gelmiş önüme. Durur muyum
Merhabalar,
Yeşim Türköz'den Büyü Dükkanı. Yazar hakkında bilgi vermeyeceğim, zira hem kitabın giriş kısmında hem de netten rahatlıkla ulaşabileceğiniz çok sayıda bilgi mevcut. Kitabı bana, benim için çokça değerli biri ödünç olarak verdi. Kitaplığındaki kitapları incelerken, belki inceliği nedeniyle fark edemediğim ama elime tutuşturulduğu anda
Gölgesini Çiğneyen Kadın, Zeliha Akçagüner'in ilk romanı. Kitap, yıllar sonra karşılaşan orta yaşı geçmiş iki çocukluk arkadaşının, hastalıklarını birlikte yaşama yolculuklarını anlatıyor. İki yaşlı kadın, bir hastane koridorunda karşılaşır ve ilerleyen zamanlarda birbirlerini bırakmazlar. Biri ölümcül bir hastalığın pençesinde boğuşurken diğeri bel ağrısı şikayeti ile gelmiştir hastaneye. Bu karşılaşmadan sonra baş karakterimiz olan Banu, sık sık geçmişe gider, anılarını aktarır okuyucuya. İç sesi ile yaptığı tartışmaların içtenliği, kendine karşı takındığı dürüst tavır, aynı şeyi bende de uygulama isteği oluşturdu. Hani yaşlı teyzeler vardır, karşılarında onları dinleyecek birini bulduklarında hiç susmazlar, konudan konuya atlar, konuştukça konuşurlar ya; bazen Banucan'a da bu yüzden sinir olmadım değil. Fazla anlatıyor demeyeyim de fazla uzatıyor desem daha doğru bir tabir olacak sanki. Zaten kendi de sürekli bu durumdan şikayet ediyor. "Konuşmaya daldım, beni lafa tuttunuz, yine uzattım,vs..." gibi lafları sıkça duyuyoruz kendisinden.:)
Anlatım olarak yukarda dediğim ayrıntı bolluğunun sıkıcılığını saymazsak, akıcı bir dili olduğunu söyleyebilirim. Olay kurgusundan ziyade içsel tartışmalar daha çok ilgimi çekti yine. Bana beni anlattıkça okutturdu kendini. Fakat bir başka kitabını okur muyum, işte onu düşünürüm. Şimdilik böyle bir hevesim yok.
Keyifli okumalar efenim.:)
Nazan Bekiroğlu, okumadığım yazarlardan biri daha. İyi ki okumuşum dediğim yazarların arasına kattım kendisini, büyük bir zevkle. Bir gazetenin kültür sanat bölümünde bir köşesi varmış, orada yazıyormuş. Bulup okumaya başladım bile.
Açıkçası okumaya başlarken büyük beklentiler içinde değildim. Sıradan bir aşk kitabı diye düşündüğüm bile oldu. Ama daha kitabın en başında yanıldığımı anladım. Nasıl güzel bir anlatım, nasıl bir keyiftir okumak bu kitabı, tadına doyamadım satırların. Bu kadar etkisinde kaldığım bir Hakan Günday vardı Türk edebiyatında, şimdi iki oldu. İkisi çok farklı türde yazsalar da Nazan Bekiroğlu ismi de zihnime kazıdığım bir diğer isim oldu. Her gördüğümde bir mola verip, kahve tadında dakikaların tadını çıkaracak olmak şimdiden beni heyecanlandırıyor.
Buram buram tarih kokuyor kitap, günümüze gelip gelip geçmişe gidiyor. Geçmişin farklı anlarında tekrar tekrar yaşayıp, sıçrıyor şimdiye. Büyükhanım'ın içler acısı muhacirlik günleri, İsmail'in yürek sızlatan mektubu, Setterhan'ın Azam'a tutkusu, Sofya.. Nasıl bu kadar güzel anlatılır, hayran kalmamak elde değil.
Perihan Mağden. Ön yargılarımla bezeyip uzak durduğum bir yazar daha. Bu aralar tüm ön yargılarımı bir kenara bıraktım. Ayrım yapmamaya çalışarak farklı yazarları okumaya çalışıyorum kütüphanemdeki. Nerden geldiklerini hatırlamadığım, asla almayı düşünmeyeceğim kitaplardan ne kadar çok doluşmuş raflara, şaşırdım doğrusu. Okuyayım, beğenmediklerimi değiştiririm kitapçımdan. Nasılsa hepsi yeni gibi.
Kitap, yazarın makalelerinden oluşuyor. Kısa kısa, 2-3 sayfalık yazılar şeklinde. Dili oldukça sade, akıcı, anlaşılır. Yazıldığı dönemin güncel olaylarına değindikçe durdum, hafızamı zorladım, bilgimi yokladım. Kendiyle hesaplaşırkenki cümlelerinde güldüm, çok güldüm. Aaa aynı ben durumlarını çok yaşadım. Kendime benzettikçe, satırlarda kendimi buldukça onu daha çok sevdim, daha da yakınlaştım ona.
Bu arada en sevdiğim makalelerden biri 86. sayfadaki Uzun Misafir isimli olanı. Kitaplığımda başka Perihan Mağden kitabı yok ama denk gelirsem okurum artık kendisini.
Giovanni Arpino, İtalyan gazeteci ve yazar. Yazarın tek kitabı Kadın Kokusu, 1974 ve 1992 yıllarında iki kere sinemaya uyarlanmış. 1992 yılında Al Pacino’ya en iyi erkek oyuncu ödülünü kazandırmış. Filmini henüz izlemedim, kitabından daha çok seveceğimi düşünüyorum. İşin içinde Al Pacino var, olmaz mı?
Yine nerelerden kütüphaneme geldiğini hatırlamayarak elime aldım kitabı. Kapağına bakarak, bir önyargı ile “gereksiz” sıfatını yapıştırdım hemen zihnime. Nedir, ne değildir diye bakarken internette, üstteki ödül mevzusunu ve çekilen bir filmin varlığını öğrendim. Ve başladı kendini izlettiren satırlar. Bu duyguyu yaşadığım birkaç kitap var. Biri de Suzanne Collins’in Açlık Oyunları serisi. Okurken kendini izlettiren kitaplar, hızlıca akıp giderler, bazı cümleler arada durdurur, düşündürür, durgunlaştırır. Sonra aynı hızı yakalayıp, aynı tempoda okumalar devam eder. Ta ki yorulup bitkin düşene kadar. İşte bu kitap da böyle okuttu kendini.
Konusu mu? Elindeki bombanın patlamasıyla bir elini ve gözlerini kaybeden Fausto’nun, ona bir haftalığına eşlik eden genç bir asker ile yaptığı yolculuğu konu almış. Fausto, küstahlığına ve çekilmez hakaretlerine rağmen zekasıyla hayranlık uyandıran bir tip. Fiziki kusurlarına rağmen karizmatik kişiliğiyle eşşiz bir karakter.
Ayşe Kulin pek de severek okuduğum yazarlardan biri değil aslında. Buna rağmen 8 kitabını okudum. 20 kitap yazsa 20’sini de okur muydum diye soruyorum kendime. Dürüstçe cevap vermek gerekirse çok sevdiğim Agatha Christie’den bile bir süre sonra sıkıldığımı hatırlarsam, Ayşe Kulin’den çok bile okumuşum diyebilirim. Adı Aylin ile başlayan
Uzun zamandır kitap yorumu yapmadığımı farkettim. Oysa ki okumalarıma aralıksız devam ediyorum. Bu kadar aradan sonra insan şöyle beğendiği, etkilendiği, çokça tat aldığı bir yazar ile devam etmek ister değil mi? Tabi ki olabilir ama ben seçimimi "diğer"den yana kullanacağım bugün.
Bu satırlardan, kitabı pek de beğenmediğimi
Kafka hakkında uzun uzun yazmak isterim. Fakat henüz onu anlayabilmiş değilim. Onun da anlaşılmayı pek istemediği, bilinen bir gerçek.
Dönüşüm, Dava ve Aforizmalar. 3 kitabını okudum şimdiye dek. Bazı yazarların bir tek kitabı, onu anlamanıza yeterken Kafka’da durum çok farklı. Dönüşüm’de çok kolay ilerlerken, yazar ile aynı paralelde hareket edebilirken, Dava’da ipler baya koptu. Aforizmalar’da ise ip diye bir şey hiç olmadı desem daha yerinde olacak. Ne üzerinde yürüdüm, ne oturup salladım onu. Hiçbir şey olmadı. Açıkçası çok beğendiğim bir kitap olduğunu söyleyemem. Kafka’nın, asla bir sonraki cümlelerde nelerden bahsedebileceğini hiç kestiremiyor oluşum, Aforizmalar gibi, bolca parçalara bölünmüş bir kitapta, çok daha sinir bozucu bir hal aldı. Evet, bazı sözler gerçekten üzerinde çokça durmamı gerektirdi, bazıları ise görüşlerime tamamen zıt olduklarından “hadi canım sen de” lafını bolca kullandırttı bana.
Okudukça daha ayrıntılı, daha açık yorumlar yapabilmek dileğiyle.
Böğürtlen Kışı Sarah Jio’nun okuduğum ilk ve tek kitabı. Bir daha okur muyum kitaplarından, büyük bir ihtimalle okumam.
Kitabın arkasında Saraj Jio’nun bir fotoğrafı var. Çok hoş, çok güzel bir kadın. Biyografisine göz attığımda bir dönem mankenlik yaptığını görüyorum. 3 de çocuk yapmış güzel yazar. Her çocuk doğuruşunda bir de kitap yazmış.
Madam Bovary yıllardır aklımda “sıkıcı” bir kitap olarak kalmış. Bu yüzden kütüphanemde yer kaplamasına, neredeyse her gün görmeme rağmen, hiçbir zaman oturup da okumayı düşünmedim. Bir yerde merak üstün geliyor. Öyle de olması gerekmiyor mu? Verilenin ötesini araştırmak, onu sorgulamak en doğal hakkımız değil midir? Kör olacak kadar iş işten
