"Sanatların en büyüğü, en önemlisi Hayat'ın kendisiydi; diğer tüm sanat türleri Hayat için bir hazırlıktan ibaretti."
"Öğrendikçe daha fazlasını öğrenmek istiyordu. Gözü dönmüş bir iştahı vardı."
Gençliğiniz öyle kısa sürecek ki... Alelade kır çiçekleri solsa dahi yeniden açar. Şu sarısalkım seneye haziranda yine böyle sapsarı açacak. Şu asmanın üzerinde mor yıldızlar açacak; her sene yapraklarının yeşil gecesini mor yıldızlar kuşatacak. Oysa giden nazlı gençliğimiz bir daha geri gelmeyecek. Yirmi yaşımızın o kıpır kıpır neşesi sönüp gidecek. Elimiz ayağımız tutmaz olacak, duyularımız körelecek. Çirkin, zavallı birer kuklaya dönüşeceğiz.
Sayfa 27 - Türkiye İş Bankası, Kültür Yayınları,17. basım, Mart 2023, İstanbulKitabı okuyor
Hayat, başkalarının hatalarını yüklenemeyecek kadar kısaydı
Sayfa 215 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
“Sadık olanlar aşkın yalnızca sıradan yanlarını bilir; aşkın trajedilerini bilenler ise sadakatsizlerdir.”
Yaşamanın amacı kişinin kendini geliştirmesidir.
Can yayınlarıKitabı okuyor
Kelimeler! Sadece kelimeler! Ne korkunçtu onlar! Ne kadar apaçık, canlı ve insafsızdılar! İnsan kelimelerden kaçamıyordu. Öte yandan kelimelerin ne incelikli bir büyüsü vardı! Biçimsiz şeylere esnek biçimler kazandırır gibiydiler. Bir viyola ya da lavta sesini andıran tatlı bir melodileri vardı sanki.
Sayfa 23 - Türkiye İş Bankası, Kültür Yayınları,17. basım, Mart 2023, İstanbulKitabı okuyor
Bugünlerde insanlar kendilerinden korkar oldu. Görevlerin en ulvisini, kendilerine karşı olanı unuttular. Hayırseverler hayırsever olmasına, açları doyurup yoksulları giydiriyorlar. Gelgelelim kendileri çırılçıplak, ruhları açlıktan kıvranıyor. Cesaret denilen şey insanlığı çoktan terk etmiş. Belki de hiç cesur olmadık.
Sayfa 22 - Türkiye İş Bankası, Kültür Yayınları,17. basım, Mart 2023, İstanbulKitabı okuyor
"Basit zevklere bayılırım, dedi Lord Henry. Basit zevkler, hayat denen karmaşada sığınılacak son limandır."
Sayfa 32
"Gelip geçici bir hevesle ebedî bir tutku arasındaki tek fark hevesin biraz daha uzun sürmesidir."
Sayfa 28
“Çocuklar ilkin anne babalarını severler; büyüdükçe onları yargılamaya başlar, nadiren de affederler.”
Kelimeler! Sadece kelimeler! Ne korkunçtu onlar! Ne kadar apaçık, canlı ve insafsızdılar! İnsan, kelimelerden kaçamıyordu. Öte yandan kelimelerin ne incelikli bir büyüsü vardı! Biçimsiz şeylere esnek biçimler kazandırır gibiydiler.
Dünyanın en büyük olayları insan zihninde geçer derler. Dünyanın en büyük günahları da insan zihninde işlenir.
Fakat en yüreklimiz bile kendinden korkuyor. Vahşi yanımızı kesip atarak kendi kendimizi inkar edip sakatladık ama o vahşi yanımız trajik bir hayatta kalma mücadelesi vermeye devam ediyor. İnkar ettikçe cezalandırılıyoruz. Boğarak öldürmeyr çalıştığımız içgüdülerimiz, zihnimizi kuşatıp bizi zehirliyor.
Çünkü bir insanı etkilemek ona kendi ruhunu vermektir. Etkilenen kişi artık kendi fikirleriyle düşünemez, kendi tutkularıyla yanıp tutuşamaz hale gelir. Sahip olduğu erdemler bile gerçek değildir artık.