"...sonsuz mücadele, acı ve felaketlerden bezginim. Bir daha dünyaya geldiğimde sakin bir çiftçinin yaşamını sürmeyi amaçlıyorum adeta. Düş çiftliğim var benim! Tek bir ömrü orada sürmeyi yeğlerdim. Ah, benim düş çiftliğim!"
Sayfa 330Kitabı okudu
Bir daha dünyaya geldiğimde sakin bir çiftçinin yaşamını umuyorum adeta. Düş çiftliğim var benim. Tek bir ömrü orada sürmeyi yeğlerdim. Ah, benim düş çiftliğim!
Sayfa 330Kitabı okudu
Düş çiftliğim var benim. Tek bir ömür orada sürmeyi yeğlerdim.
Sayfa 330 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
Bütün yaşantını boyunca başka zamanlara ve başka yerlere ilişkin bir farkındalığını olagelmiştir. İçimdeki öteki kişilerin hep farkındayım. Sözüme güven, sen okuyucum olacak kişi, sen de öylesin. Çocukluğuna geri dönersen; sözünü ettiğim bu farkındalığı çocukluğunun bir deneyimi olarak anımsayacaksın. O sıralarda henüz oturmamış, billurlaşmamıştın. Plastikten yapılma, akışkan bir ruh, oluşumdun; ah, oluşum ve unutuş sürecindeki bir bilinç, bir kimliktin.
Pek çok şeyi unuttun sen, okuyucum, ama yine de bu satırları okurken çocuk gözlerinin belli belirsiz seçtiği başka zamanlar ve yerlere ait silik görüntüler silsilesini hayal meyal anımsıyorsun. Bugün gözüne düş gibi görünüyorlar. Ancak, bunlar o zamanlarda görülmüş düşler idiyse bile kaynağım nereden alıyorlardı? Düşlerimiz, hakkında bilgi sahibi olduğumuz şeylerin garip biçimde bir araya gelmesinden oluşuyor. En katıksız düşlerimizin kaynağı, deneyimımizin kaynağıyla aynıdır. Çocukken, mini minnacık bir çocukken düşünde çok yüksek bir yerden düştüğünü görürdün; havadaki uçan cisimler gibi havada uçtuğunu görürdün; sürünen örümceklerle sümüksü çok bacaklı yaratıklar gözünü korkuturdu; başka sesleri duyar, ürkütücü biçimde tanıdık gelen başka yüzleri görürdün ve dönüp daha önce bakmadığın biçimde geriye baktığında, şimdi bildiklerinden başka gün doğumları ve günbatımları izlerdin.
Sayfa 1
fakat içimdeki yaşam gelgitleri çok güçlüydü. ben, darrell standing, ölmeye öyle güçlü biçimde gönülsüzdüm ki müdür atherton'la şef jamie'nin beni öldürmelerine karşı koyuyordum. kendimi öylesine yaşamaya zorluyordum ki kimi kez bu yüzden hâlâ burada olduğumu, yediğimi ve uyuduğumu, düşünüp düş gördüğümü, çeşitli benliklerime ait bu öyküyü yazdığımı ve uzun bir zaman dilimiyle bağlantılı fani varlığıma bir son vereceği su götürmez olan ipi beklediğimi düşünüyorum.
Sayfa 56
Kendimi acıya duyarsız kılacak biçimde uzun süredir eğitmiştim. Ne kuşkularım vardı ne de korkularım. Zihnimdeki tek şey, beyne katıksız biçimde hükmedeceğime duyduğum kesin inancım gibi görünüyordu. Bu edilgenlik neredeyse düş gibiydi ve yine de kendi içinde bir vecit aşaması denebilecek denli iyi bir şeydi.
Sayfa 84 - On Birinci Bölüm
"Düş çiftliğim var benim . Tek bir ömrü orada sürmeyi yeğlerdim..."
Ama gözlerini nereye çevirse lanetle sarmalanmış ölümler görüyordu.
Sayfa 146Kitabı okudu
Çocuk hatırladıkları yüzünden acı çekiyordu.
Sayfa 137Kitabı okudu
"Yani uyuyup düşlerinin içinde gezinebiliyorsun. Uyandığın zaman ise gerçek hayata dönüyorsun öyle mi? Hayır, Esila. Gerçek hayatının da bir düş olduğunu kabul et. Peki gerçek sandığın hayatın da bir rüyaysa, gerçek sen neredesin?"
Sayfa 135Kitabı okudu
"Gerçek dediğin hayat tam olarak ne kadar gerçek ki sence?
Sayfa 135Kitabı okudu
Sanki anlatacağı diğer her şey için pişmanlık ve acı duyuyor gibiydi
Sayfa 134Kitabı okudu
Sonra kilitli bir kapı gibi aciliverdi zihni. Ve gerçekler bir anda gözlerinin önünde serildi.
Sayfa 130Kitabı okudu