Merhaba 1k okurları!
Hani burası benim azcık da dertleştiğim yer ya, duvarımdakı iletilerin hiç birini kaldırmıyorum. İyisiyle, kötüsüyle buraya geldiğim bu süreçte nelerden geçtiğimi unutmamak için. Hani unutmak da verilmiş ya insana nimet olarak, unutursak bile yazdıklarımızdan hatırlarız. İşte bu iletide de azcık kendimle, azcık da okurlarla dertleşmek istedim. Gelelim konuya;
Bu güne kadar her alıntıyı, her iletiyi ve dahi incelemeyi okuyarak beğendim. Okumadan beğeni atmam, çünkü beğeni atmış olmak okumuş olmanın göstergesidir benim için. Ha okumadan beğeni atan mağdurlara da çok rastladım.
Mesela; dini inancı olan birinin dine küfredilmiş iletideki beğenisi, asla onaylamayacağı halde cinsel içerikli alıntılara beğeni atanlar. Bazen de okuduğunun perde arkasını anlamayıp "Aman bir beğeniden nolucak ki" diyenler. İşte tam da o "ne olacak"dan bazen pürüz doğar.
Bazen bildirimde 1 dakikaya 10 üzeri alıntı/iletimin beğenisi aynı okur tarafından geliyor ya, acaba hepsini okuyup sonra komple mi beğeni atmış, yoksa teker teker ışık hızıyla mı okumuş diye düşünmeden edemiyorum.
"Şimdi ne alaka?" diyebilirsiniz.
Akışta bir kaç alıntı/iletiye rasladım da. Okumadan beğenenler bana bunu düşündürdü. Sabah akşam düşünüp kendimi yiyip bitireceğime yazarak iletimle ileteğim dedim:)
Sona kadar okuduysanız, beraber bir şiir dinleyelim.🥰
youtu.be/cODcredIo1E
Şiir: Şaşırdım kaldım işte.
Yazar: Yavuz Bülent Bakiler.
Seslendiren: Mehmet Kemal
Keyifli dinlemeler🌼🌹
Depremin yaşandığı günden beri ölüm içerikli iletiler, alıntılar içimi hep burkuyor. "Ya son iletimiz ise" diye düşünmeden edemiyorum. Hâlâ daha kendime gelmiş sayılmam.
Rabbim böylesi bir acıyı kimseye bir daha yaşatmasın inşallah.
Hala konuşabiliyor olsaydık, ne olabileceğimizi düşünmeden edemiyorum.
M~°
Sürekli Seni Soruyorlar sirya ama anlatamıyorum kimseye seni pek. sen olsan sen de anlatmazdın kendini biliyorum. ama herkesin seni tanıması çok isterdim. Hümanist yanını görmelerini isterdim. Robin hop gibi garibanist yanını tanısınlar isterdim. ama yüreğinin zenginliğini onların Kara Para aklayarak doldurdukları kasalardaki külçe altınlar bile satın alamaz biliyorum. Sahi o bankalardaki milyonlara Ne oldu Dersin.? Tamam sustum tehlikeli bu sözler haklısın. Mazallah sonra vatan haini ilan ederler, yobaz derler. ama düşünmeden de edemiyorum. yağmurda ıslanan çocukların hakkı yok muydu O milyonların içinde. Bari faizini verselerdi o yetimlere. Ne de olsa fetva çıkarıp faizi de meşrulaştırdılar. ayeti kerimeleri Yok sayıp!
🎬"İnsanın kalbi hep aynı yerden mi kırılır ve hep aynı yer mi acır düşünmeden edemiyorum." 🎞
Vızıldayan Kitaplar :)
Evimizin terasında doğal bir kovanımız vardı geçen sene, bu yıl kraliçe arı kovanını yine terasın başka bir köşesinde kurmaya karar verince, eski kovan arılar tarafından terkedildi, biz de Akif'le aldık merceklerimizi kovanın bütün gözeneklerini tek tek inceledik, sonra terastaki çadırımıza uzanıp belgeseller izledik, arıların doğası bizi öylesine
Kimi zaman yeterince dürüst ve cesur biri olsaydım hayatımda neler değişirdi diye düşünmeden edemiyorum.
Farkındalık...
Okuduğum incelemelere bakılarak yazıyorum. Gun içerisinde bir sürü inceleme okuyorum.Hakettiginden fazla beğeni alan ya da hakettiginden az beğeni alan incelemelerle karşılaşıyorum...
Düşünmeden edemiyorum ...
"Biz okuduğunu da mı anlamayan bir milletiz ?" diye düşünmeden edemiyorum ...Adaleti siz sağlamadiginiz için adalet sizi bulmayacaktir .Yaptıklarınızla karşılaşmanız cabası olacaktır..Bu konuda iciniz rahat olsun ...İlahi adalet işte budur .Ben insanları vicdanlarıyla başbaşa bırakıyorum.
Çünkü buradaki insanlar birbirinden kıymetli ve özel ; ki siz yaparsaniz eline kitap alip okumamis insandan beklentiniz nedir?...Benim düşüncemdir...Okuduğunuz için teşekkürler....
Yaş günüm..
Ne zaman Dostoyevski okusam uzak bir memleketten evime gelmişim gibi bir his oluyor içimde. Ha bir de bugün doğum günüm yeni bir yaş daha aldık.. yaş aldıkça beni her sene biraz daha saran hüzün var ama aynı zamanda daha bir olgun daha bir yetişmiş hissediyorum kendimi. Her doğum günümde istemesem de kâr-zarar gibi ne aldım ne verdim, bu bir yıl neler getirdi, neler götürdü diye düşünmeden edemiyorum, tabi ki maddi değil manevi olduğu için hiçbir sonuca varamıyorum verdiği kadar alıyor aldığı kadar veriyor. Kişi kendinin terapistidir de aynı zamanda. Bu konuda düşündüm bugün. Çocukluktan başlayan bir şey bu. Hayatım boyunca 'gerçeklerden' kaçmak istedim, aslında aşırı gerçekçi biri olarak. Çok garip. Hüzün ne güzel bir sözcük. Ama hüzünde sanki bir 'normal'lik var. Sıradan, fazla can acıtmayan, hafif bir üzüntü. Kabulleniş.. ama artık nostaljik değilim, yoluma bakıyorum. Bir elin parmağını geçmeyen dostlarım ve ailemden oluşan küçük ve renkli bir dünyam var, yeter. Sahip olduklarının tadını çıkarmayı bilmeli insan. O zaman hafifliyorsun, böyle karadelikler gibi içine içine çökmüyorsun. Hatırlayan, arayan, hediyeler yollayan dostlarıma teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız. Bu ileti de böyle hatıra olarak kalsın istedim 🥹