BAZI HİKÂYELERİN İSME İHTİYACI YOKTUR
Öncelikle sevgili yazarımız 
Sirya Sirya hanıma imzalı kitabı için teşekkür ederim.Okuduğum en güzel kitaplardan biriydi keşke hiç bitmeseydi. Bu kitapta şiddete maruz kalan,çocuk yaşta evlendirilen, tacize ve bataklığa düşen, dayağa, zulme, baskıya maruz kalan kadınlarımızın acıklı hikayeleri anlatılıyor. Bir solukta okunup bitirilebilecek akıcı bir kitap.Her okuduğum hikayede kendimi hikayedeki kadınların yerine koydum.Bu şekilde empati kurmak bile insana bu kadar acı veriyorsa bunları gerçekten yaşayan kadınlar bu acılara nasıl dayanıyor diye düşünmeden edemiyorum.
Bu kitabı başta erkekler olmak üzere herkesin mutlaka okuması gerekiyor diye düşünüyorum.
"Bir asır geçse de, bin devran dönse de değişmeyecek bu dünya. Adalet hep yarım, bazı kalpler hep kırık kalacak. Bazı başlar hep eğik, bazıları hep öksüz, bazıları da hep yetim kalacak. Mevsimler geçecek, çiçekler açıp solacak ama bazı kalplere bahar hiç uğramayacak. Bazılarının da bunlardan hiç mi hiç haberi olmayacak"
Naçizane fikrim
Merhaba. Kitap oldukça akıcı ve tüyler ürperticiydi. Özellikle son kısımdaki bölüm beni çok etkiledi. Gerçekten acaba bu hikayeler gerçek mi diye düşünmeden edemiyorum.
Saygılarımla... 
Binbir Hayalet 
Alexandre Dumas (fils)
Var olmak
"Öldükten sonra en son çürüyen organın kalp olduğunu öğrendiğimden beri sorguluyorum: Ey insanlar, siz kalbinizi ne çabuk çürüttünüz?" diyor 
Murat Gülen
Yazma dedim kendime, yazma Hülya! Öyle ya sevmezsin sen eleştiriyi(negatif olanları). Evet sevmem, mümkün oldukça kaçar, kaçamadıkça da hep sormak isterim "Eleştirmekten öte n'apıyorsun?" diye. Eylemsiz lafları duyması bile iyi gelmez bana anlayacağınız. Bu kitap içerisinde pek çok durumu eleştiriyor yazar ama bunu öyle güzel yapıyor ki, kelimeler kendilerine bu kadar güzel yerler bulabiliyorsa nefesimiz neden amaçsızca titreştiriyor ses tellerimizi, diye düşünmeden edemiyorum.
Okurken sıkça, sol tarafımıza daha yatkın olduğu için kalbimiz, sol tarafımda bir sızı hissettim. Yazar da bunu öngörmüş olacak ki bazı bölümlerin sonuna "Sol omzuna dokun." gibi hatırlatmalar eklemiş, sonuçta kalpten omuza ne kadar mesafe vardı ki? Biliyordu dokunduğu yerleri... Üzüntümün diğer nedeni de bu aslında; keşke tertemiz doğan kalbini kötülükle dolduran insanlar da okusa da onların da titrese kalpleri, belki yeniden can bulurdu kaybettikleri iyilikleri.
Cancağızım, diyor. 
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim
"Biz, uçmayı, buranın bize ait olmadığını anlayınca öğrendik...
Bak! Sol omzunda bir kanat." :(
