Din
"Büyük bir mağaramız olsun bizim de.
Bu şehre, bu karmaşaya, bu merhametsizliğe, bu gürültüye ayak uyduramayanların sığınabileceği bir mağaramız olsun" diyor şehre koşarak giren adamın katibi. Biz duvarlarına hakikatin nurları yansıyan bir mağaraya inandık. Mağarada sukûnet bulan,
mağaraya sığınan bir zata biat ettik. Belki bundandır mağarada olmak, kendi hiramıza çekilmek sonra, mağazalarda olmaktan daha iyi gelir kalbimize.
Yoruldun ve başını yaslayacak bir yer mi arıyor gözlerin? O vakit kalbine dön.
Hiraya dön.
Kalbine yansısın nuru hakikatlerin.
Ve silsin, bunca inandığın gölgelerin,
doğru sandığın yalanların ve kalabalıkların kirini pasını. Gözlerin kapanırken alacağın dönüş teklifini, vakti gelmeden duy.
Dön evvela kalbine, ba'dehû(sonra) kalbinle Rabbine...'
her gün babamla tartışıyorum. iki aydır abimle konuşmuyorum. kardeşlerimin aklı beş karış havada. bir haftada iki kere kaza yaptım.
böbreklerimde sorun olduğunu ve acilen tedaviye başlamam gerektiğini söyledi doktor. kalp kaslarımın ezildiğini söyledi öbür doktor. strese girme diyor. güneşe çıkma diyor. bilmiyor garibim tüm işim güneş altında…
hiçbir şey yolunda gitmiyor
ben bıktım usandım
ben artık ölmek istiyorum
lafla değil
canıgönülden istiyorum ölmeyi…
duy sesimi Allah’ım 😞🙏
Kahramanlar insanın görüşünü sınırlar. Askeri üniforma gi- bidir kahramanlar. Gençler (bazen yaşlılar da) onlar gibi ol- maya çalışırlar. Onlara öykünürler. Hepimiz, kahramanların okuduğu bütün kitapları okuruz. Kahramanlarımızın giyin- diği gibi giyinir, onlar gibi konuşmaya özeniriz. Onlar içi- yorsa içeriz, içmiyorsa içmeyiz. Kahramanlar, insanın tüm özgürlüğünü elinden alırlar. Nasıl yaşayacağımızı bize daya- tırlar. Tüm kahramanlar totaliterdir. Sonsuz yaratıcılık po- tansiyelimizi hadım ederler. Özgür bir insanın kahramanları olamaz, çünkü kahraman statūkoyu simgeler. Taklit edilme- si gereken bir modeli simgeler. Kahraman yaratma özlemi, hepimizin içindeki totaliter eğilimi, güçlü bir kişiye gönül- lü olarak boyun eğme ihtiyacını gösterir. Kahramana duy- duğumuz gereksinim, kendi içimizdeki güvensizlikten do- ğar. Ister muhalefette, ister iktidarda, ister balığa çıkmış, is- ter işte olalım; hepimiz bir başkasından (saygı duyulan bir meslektaşımızdan tutun da kendisi de bir tür kahraman olan Tanrı'ya kadar) neyi, nasıl ve ne zaman yapmamız gerektiğ ne ilişkin bir işaret bekleriz.
gelmesem kırılır mı dalları selvilerin
gelmesem hangi deniz senin kalbinden derin
yıkılır mı ansızın orda bir can tanesi
bir duy, yalnızlığımı inleten kimin sesi
hani bir bak diyorum o şehrin yollarına
belki bir gölge olup düşerim kollarına
sen ey beni bekleyen sonsuz acı ve umut
gelmesem de, göklere bakmadan beni unut
Nurullah Genç
Sevgilim,
Geç sınırlarımı, yüklen silahımı vur beni!
Vur beni,
Toprak eşeleyen çatlak ellerimi, sınıra uzaktan bakan gözlerimi, şiirimden vur beni!
Vur beni,
Düzene karışan aklımı çel, çarkıma çomak sok, dağıt beni, heeeeey ! duy beni!
Sinor, Feridun Kurt