+ Her şey hakkında bu kadar umut dolu musundur?
- Tabii ki. Neden olmayayım?
+ Çünkü hayat her zaman gökkuşağı ve gün ışığıyla dolu değildir.
- Tabii değildir. Ama karanlıktan geçmezsek nasıl her sabah doğan güneşin değerini anlayacağız?
Gökyüzüne baktığım zamanlar kendimi huzurlu hissediyordum. Galaksiler kendimi küçük hissetmemi sağlıyor, garip bir şekilde ruh halimi iyileştiriyordu. Sanki dünyada çok fazla şey vardı ve içinde bulunduğum durum o kadar da kötü değildi...
❝Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum, bir ipte yürüyordum, ter içindeydim, onları eğlendirdikçe felaket ihtimali her an yaklaşıyordu.❞