"Sabırlı ol, çünkü dünya uçsuz bucaksız ve geniştir."
Sayfa 23 - AlfaKitabı okudu
Var olmak
"kapladığı ne ise ,kendisidir. Düşündüğü neyse konuştuğu da odur; Konuştuğu neyse duyduğu da odur; Kendi kendine düşünürü, konuşanı, duyanı, düşüncesi, sözü, duyumudur; tektir ama aynı zamanda her şeydir. Ah ne mutluluktur, ah ne mutluluktur var olmak ! "
Sayfa 108
Sonsuz Bilgelik Denizi
" Zira sonradan hüsrana uğrayıp cezalandırılacaksa insanın bilgiye olan açlığı neden bu şekilde teşvik edilsin ? "
Sayfa 100
" Ah cesur yeni dünyalar, nasıl insanlar vardır oralarda ! "
Sayfa 64
‘’Kendi halinden memnun olmak sefil ve cahil olmaktır; daha fazlasını istemekse körü körüne ve aciz bir şekilde mutlu olmaktan iyidir.’’
Sayfa 108Kitabı okudu
‘’Tüm görüşün bir Nokta’yla sınırlı olduğu ve tüm hareketin Düz bir çizgi üzerinde olduğu böylesi bir hayat bana tarifi imkansız derecede kasvetli geldi.’’
Sayfa 67Kitabı okudu
‘’Ah cesur yeni dünyalar, nasıl insanlar vardır oralarda.’’
Sayfa 64Kitabı okudu
, üzerine yazılarımı yazdığım bu levhalar ve Düzülke'nin bütün temel gerçekleri yalnızca hastalıklı bir hayal gücünün ürünü ya da bir düşün aslı astarı olmayan görüntüleri gibi geliyor bana.
Küpün, dürüstçe söylemek gerekirse, gerçek biçiminden emin olamadığımı düşünmenin ağır yükü omuzlarıma çöküyor ve geceleri rüyalarımda gizemli "Kuzeye değil Yukarıya" şiarı, ruhu kemiren bir Sfenks gibi beni taciz ediyor.
Aradan yedi yıl geçti, ben bugün de mahpusum ve -ara sıra kardeşimin yaptığı ziyaretleri saymazsak- zindancılarım dışında arkadaşlık edecek hiç kimsem yok.
Zaten hain değilse bile zındık diye bakıyorlardı bana, ben de içinde bulunduğum durumun tehlikelerine karşı sürekli tetikteydim; buna rağmen, en üst mertebeden Çokgenlerden ve Dairelerden oluşan bir toplulukta bile zaman zaman ağzımdan kuşku uyandıran, bozguncu lafların dökülmesini önleyemiyordum.
Bununla birlikte zaman zaman üzerime bir cesaret geliyor, ağzımdan tehlikeli laflar kaçırıyordum.
"Bu cücenin kendini beğenmişliğini yerle bir edemez misiniz? " diye sordum.
" O bütün Uzayı doldurur, " diye devam etti ken di kendine konuşan Yaratık, "ve neyi doldurursa, Odur. Neyi düşünürse Onu söyler; neyi söylerse Onu işitir ve Onun kendisi Düşünendir, Söyleyendir, İşitendir, Düşüncedir, Sözcüktür, İşitmedir;
Tektir, ama yine de Her şeydir. Ah, mutluluk, ah, Var Olmanın mutluluğu! "
Bu seslerin içinden şu sözleri yakaladım:
"Varoluşun sonsuz güzelliği Odur! Ondan başka bir şey yoktur. "