Hayata dair soruların cevaplarını ararken kendimi tam anlamıyla ormanda kaybolmuş biri gibi hissettim. Bir açıklığa gelerek ağaca tırmandım. Etrafımdaki sonsuz bucaksız alanı açık bir şekilde gördüm. Fakat alanda evim olmadığını, olamayacağını da gördüm. Ormanın derinliklerine, karanlığa daldım, yine de bir ev bulamadım, var olan sadece karanlıktı.
Hayatım durma noktasına geldi. Nefes alamıyordum, yiyemiyordum, içemiyordum, uyuyamıyordum. Fakat tabii yaşamaya devam etmek için bunları yapmak zorundaydım. Yine de içimde hayata dair hiçbir istek yoktu. Çünkü tatmin etmeyi mantıklı bulduğum hiçbir isteğim kalmamıştı. Bir şeyi istiyorsam, elde edip etmememin zaten bir önemi olmadığını biliyordum.
Okur Takip Önerileri
Evet! Fahişelerin de hakkıdır zevk almak, fahişelerin de hakkıdır doğurmak!
