"Senin için insanları kesip biçebilecekmiş gibi duruyor. Tam Keanu-mantik seviyesinde.” Kâğıdı Meg’e geri verirken güldüm. “Birincisi, Keanu-mantik diye bir kelime yok. İkincisi, Keanu’nun romantizmi uyarı işaretleriyle dolu değildir ve insanları kesip biçmez.”
“John Wick’te yapıyor ya.”
“Evet. Bir köpek için. Ben buna romantizm demezdim, Lark.”
Sayfa 252
"Sen benden daha cesursun.”
“Hayır, Sloane,” dedi benden ayrılırken sessizce kıkırdayarak. “Ben sadece daha pervasızım ve kendimi koruma güdüm seninkinden daha az. Ben de korkuyorum."
Sayfa 243
“Senin için öldürürüm ve öldürdüm de. Aynısını tekrar yaparım, hem de her gün. Senin için içimi dışıma çıkarırım. Senin için ölürüm. Senden yalnızca hoşlanmıyorum, Sloane ve sen de bunu biliyorsun.”
Sayfa 242
Okur Takip Önerileri
“Adil olmak gerekirse gözlerini oydun...” “Söktüm, Rowan. Gözlerini söktüm.” “Gözlerini söktün. Ama ne bileyim, Karakuş... sanki sol göz çukuru biraz oyulmuş gibi görünüyor.”
Sloane kaşlarını çatarak Thorsten’a doğru eğildi, ben dudaklarımı ısırarak sırıtmama engel olmaya çalışırken o da boş göz çukurlarım inceliyordu. “Onun solu mu, benim solum mu?”
“Onun solu.”
“Siktir git, hiç de oyulmuş gibi görünmüyor,” dedi. Omzunun üzerinden bakıp da gözlerimdeki eğlence pırıltısını fark ettiğinde şüphe dolu ifadesi kaş çatmaya dönüştü. “Adi.”
Sayfa 132
“Sanat bazen kötü hatıraları yüzeye çıkarıyor. Eskiden yağlıboya yapmayı severdim. Saatlerce resim yapardım. Heykel üzerine de denemeler yapmaya başlamıştım. Ama... bir şeyler değişti. Eskiz temel gibidir. Her şey yanıp kül olduğunda geriye o kaldı ve hâlâ keyif aldığım bir tek o var. Eh, bir de ağlarım var tabii, onlar da bana sanat gibi geliyor.”
Sayfa 107