Ey ölüm, yaşlı kaptan, elimizi çabuk tutalım! Kalkma zamanıdır artık, demir alalım!
Katran gibi kapkaraysa ne çıkar gök, deniz?
Ta derinlerinden bizim ışıl ışıl renk cümbüşüdür yüreklerimiz.
...Baudelaire dünyanın dar olduğunu, yaşamaktan usandığını yazmış. Ben uzun yaşadım, ama hayata bağlıydım. Onun sözünü ettiği dünya, insanın yüreğinin içindedir, oysa hayata, insanlara bağlılıktır dünya. Benzetme nefis ama: "Ölüm, yaşlı kaptan..." Hayatı reddettiğini sanıyordu, oysa onu övmüş olmuş. Söz de, sözcük de hayat değil midir zaten ?