Nilgün Marmara ilk kez okudum. Üzülerek beğenmediğimi söylemek istiyorum. Aslında yazarın günlüğünden oluştuğunu duyduğumda çok ilgimi çekmişti çünkü yazarların kendi yaşamlarını kendi ağızlarından okumak benim çok hoşuma gidiyor. Ancak bu kitabın yazım şekli bana hiç akıcı gelmedi. Yarım da bırakmak istemedim ama zoraki bir okuma oldu. Açıkçası üzüldüm de bu duruma çünkü büyük umutlarla başlamıştım. Belki de yazara yanlış bir kitapla başladım veya yazım tarzı bana hitap etmiyor, bilemiyorum.