Ben öyle yaptığımı düşünmüyordum. Cayır cayır yanan bir ateşe odun atmaktan çekinmekti benim yaptığım. Zaten çok sıcaktı içerisi. Varis ise benzin dökmeyi öneriyordu. Tam da onun tarzı.
Üzerinde kontrolün yok ; söz sahibi değilsin, kabullenmeye başlıyorsun. Onun olduğu yöne bakıyorsun. Telefonunu cebine atıyorsun ki yanına gelsin. Sözlerini ona bakarken yutuyorsun ki çekip gitmesin. Gidiyor. Hem de yanında kalarak.
Hepimizin içinde bir ışık perisi varmış aslında, ne kadar karanlıkta kalırsak kalalım gözlerimizi kapatıp ışık perisini çağırdığımızda artık korkmamıza gerek yokmuş.