Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Elif Gülnida
Elif Gülnida
@elifgulnida
BUÜ
152 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yaşanmamış bir hayat, hissedilmemiş duyguların yerini kaplayan daha güçlü duygular..
Balzac, “Indre vadisinde Madame de Mortsauf'la aşkı arasında olagelen o gizli savaş, belki herkesin bildiği o ünlü savaşlardan herhangi biri kadar büyüktür.” der.
Kaldı ki Balzac bu aşkı yaşadığı için bu kadar güçlü hissettirebilmiştir duyguları.
Hiç aşık olmamış yada aşık olduğunu sanmış insanlar için romandaki uzun tasvirler sıkıcı ve bunaltıcı olacaktır. İtiraf etmek gerekirse yer yer kelimelerden çıkan buhran beni de hüzünlendirdi.
Kaçımız hayatı ellerimizde tutabiliyoruz ki kalkıp Henriette'ye ya da Felix'e kızalım.
Hayatın belirli evrelerinde tekrar tekrar okunmalı, keyifli okumalar...
Nereden başlayacağımı bilmiyorum ama ilk söylemek istediğim şey bu kesinlikle değersiz bir hayat değil. O kadar değerli ki yaşanılan onca acıya, çaresizliğe, kaybolmuşluğa, yok sayılmışlığa rağmen hayata tutunmak için çabalamak. Dayanamadığı son verdiği yerde düşüp tekrardan ayağa kalkmak. Ben hiç bu kadar değerli bir hayat görmemiştim..
Kitabın kapağını kapatıp "Hayır, lütfen.." diyerek kaç kere ağladığım hakkında hiçbir fikrim yok. Mutlu sonla bitmesini ne kadar dilesem de öyle olmayacağını, olamayacağını en başından biliyordum.
Ah Jude.. Kötülüğün somut hale gelip insana bürünmüş halleriyle karşılaşmış daha küçücük yaşında.
Ne diyeceğimi hala bilmiyorum lakin tek bildiğim hayatım boyunca unutamayacağım bir roman. Okumanızı göz yaşlarıyla tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar
Ona karşı Semerkant ile ilgimin son yıllarda arttığı edebiyat ve bilim insanı Ömer Hayyam..
Kendi eliyle yazdığı rubaileri okuyabilmeyi çok isterdim. Şimdi ise ona ait olup olmadığı belli olmayan dörtlüklerde onu bulmaya çalışıyorum.
Öyle okuyup kenara atılacak bir kitap değil. Elim sürekli ona gider, okur dururum. Yüzyıllar geçse de dünyanın pek değişmediğini anlarım.
Keyifli okumalar
Okur Takip Önerileri
Livaneli'nin kalemini severdim. Beni bambaşka dünyalara götürür, içten sarsardı. Sanırım beklentimi çok yüksek tutmuşum, bu kez tatmin etmedi.
Özellikle sondaki söyleşide okuduğum mültecilerle ilgili birkaç sorunun cevabına verdiği yanıtlar beni dehşete düşürdü: keşke onlar da kalabilse(!).
Platformun amacını aşmaması için siyasi konulara değinmek istemiyorum. Yardım isteyen herkese yardım eli uzatmak benim ve tüm insanlığın borcudur ama kolumuzu kaptıralı çok oldu.
Söyleyeceklerim bu kadar olmasa da kitap hakkındakiler bu kadar. Keyifli okumalar
Son zamanlarda yaptığım kitap seçimleri gerçekten bana yol gösteriyor. En doğru yolu da Gece Yarısı Kütüphane'si aydınlattı.
Sonlara doğru kendi seçimlerimi gözlemlememi ve "Ya bu yolda yürümeseydim nasıl olurdu?" diye sormamı sağladı. Tanıdık hislerle karşılaştığımda gözlerim doldu. Yüzümde bir gülümsemeyle romanın kapağını kapattım.
Hayattan hep endişe duymuşumdur. Şimdi ise endişelenmekle geçirdiğim zamanı yaşamakla geçirmeyi sürekli kendime hatırlatacağım.
Çok fazla söyleyecek bir şeyim yok, fazlasıyla duygu yüklüyüm. Keyifli okumalar :)
Farklı olan yazar mı yoksa biz miyiz?
Zaman zaman herkes kendisini çok farklı hisseder. Yaşanılan olaylardan sonra insanlığa inancını kaybeder, ne onlara ne de kendisine inanır insan.
İnsanlığa inancım kalmadı diyip nasıl kendine güveni tam olabilir insanın? Sonuçta kendi de bir insandır.
Kimsenin samimiyetine ve doğruluğuna inanmadığım şu günlerde bu eserle karşılaşmam yalnızlık duygumu köreltti. Gerçek ile kurgunun birleşimi olan bu eser nasıl da bazı insanlarda tamamen gerçek olabiliyordu?
Açıkcası okumadan önce ya bu hayatı kendi hayatımın bir aynası gibi görürsem diye çok korkmuştum. Okuyunca beni daha iyi anlayacağınızı umuyorum.
Sayfalar arasında uzun uzun bekleyip düşünmeme sebep olduğu için bitirmem 1 gün yerine 4 güne yayıldı. Uzun süre üzerinde durup cevabına "evet, kesinlikle bu." diyemediğim sorular var.
Gerçekten karşımızdaki toplum derken ne demek istiyor? Toplum bunu kabul etmez, toplum şöyle der, toplum bunu yapar derken; ben kabul etmem, ben böyle söylerim, ben bunu yaparım mı?
İnsanlık evvelden bu zamana kadar hep aynı mıydı? Zımnen kendi yapacaklarını "Toplum" adı altında mı topladı? O zaman herkes bir miydi? Bütün bunlar aynı zihinden mi çıkıyordu?
Kahramanımız gerçekten farklı. Zaman zaman kendimizi farklı hissettiğimiz anlardan çok daha farklı. Bu fark onu iyi yönde etkileyebilir miydi başka bir dünyada? Bunu ne yazık ki hiçbir zaman öğrenemeyeceğiz.
Kapanışta söylendiği gibi; İnsanlığımı Yitirirken'den sonra gerçekten söylenecek söz kalmış mıydı?
"...bedensel acıdan yüz kez daha kötü olan ruhsal acılar..."
Belki hayatınız boyunca hiç bir intikamcıyla karşılaşmamışsınızdır. İşte şimdi tam da karşınızda duruyor; Edmund Dantes namıdiğer Monte Cristo Kontu.
"Düşünceler ölmez, haşmetmeap.
Kimi zaman uykuya çekilirler ama uyumadan öncekinden daha güçlü uyanırlar."
Düşünceler ölmez, yaşatılanlar unutulmaz.
"Gerçekten de bir kez hayatınızı gözden çıkardınız mı artık öbür insanlarla eşit değilsinizdir.."
Hayatını gözden çıkaran birinin kalbini çıkarıp atamaması ne kadar trajik.
"İntikam almaya karar verdiğim gün, kalbimi yerinden söküp atmadığım için çılgın olmalıyım."
Hepsini tek bir açıklaması var; insan olmak.
Mutluluk, acı, ölüm üzerinde durulmuş yüzlerce konuşma, edebiyat ve sanat hakkında verilen sayısız bilgi...
Eğer 10 cilt olsaydı hepsini severek okurdum. Alexandre Dumas'ın zekasına hayran kalacağınız muhteşem bir eser. Elinizden bırakamadığınız için uykunuzu ve işlerinizi erteletecek bir sürükleyiciliğe sahip. Keyifli okumalar :)
Halil Cibran'ın sürgün edilmesine sebep olan bu kitabın içi incelemelerle dolu.
Bu incelemeler resim hakkında değil, kitap hakkında değil, bir oyun hakkında hiç değil, tamamen insanlar hakkında.
Üzerinden yıllar yıllar geçmiş olsa da kaçımız bu kadar cesurca davranabiliriz "Düşünce özgürlüğü!" diye diye dolaşılan bu yüzyılda?
Halil Cibran'ın sözleri söz değil ışıktır. Oldum olası sevdiğim bir yazardır. Ama bu kitabın son iki bölümü beni çok heyecanlandırdı. Okuyun da bakın geçmiş yılların, farklı mekanların ne kadar geçmemiş ve değişmemiş olduğunu görün.
Keyifli okumalar
Yazar, Çin tarihine ışık tutmuş. Hiç merakı ve bilgisi olmayan birini bile epey aydınlatan bir ışık bu.
Çok akıcı ve sürükleyici bir roman olmuş. Okurken çok üzüldüm. Yapayalnız görünen bir insan, kayıplarıyla ne kadar kalabalık aslında bir kez daha görmüş oldum.
Ayrıca ailenin ve birlikteliğin önemini gözler önüne seriyor.
Yorum yapamayacağım, yalnızca son zamanlarda okuduğum okunmaya değer sayılı romanlardan biri.
İyi okumalar
Günlerce uykularımın katili olan o hayat hikayesi..
Bu dünyada bir yerlerde bir kız çocuğunun 5 develik değeri olduğunu duymuş muydunuz?
Bir kız çocuğunun 5 yaşındayken paslı jiletle, makasla o da yoksa dişle sünnet edildiğini biliyor muydunuz?
Küçücük çocukların tecavüze uğradığını, seslerini çıkaramadıkları için nereden bilebilirdiniz?
Bir kadının bunca zulme nasıl katlanabildiğini hiç düşündünüz mü?
Bu bir kadının değil milyonlarca kadının, küçücük yaşta enfeksiyondan ölen çocukların, 5 deveye satılan kız çocuklarının hayat hikayesi.
Bunun sebebi coğrafya değil, bu kader de değil, bu şeytan hiç değil; İNSAN.
Okuyun. Diyebilecek başka hiçbir şeyim yok
Kitap, Japonya'da olan biri için eminim ki çok şey ifade ediyordur. Çünkü onların kültüründen parçalar barındırıyor. Japon kültürünü sevdiğim için ben de tanıdık cümlelerde biraz heyecanlandım. Öte yandan haiku türü şiirler oldum olası ilgimi çekmemiştir. Az kelimeyle çok his anlatması sadece şairi için geçerli bir durum oluyor genelde.
Bir rota belirtmesini beğendim. Mecburen elimde telefonla her tapınağa bakma ihtiyacı duydum çünkü betimlemeler çok yetersizdi. Hatta gidilen bazı yerler hiçbir şekilde betimlenmemişti. Kitap içindeki unsurların detaylıca betimlenmesi beni çok daha mutlu ederdi.
Haiku türünde yazan biri tabii ki de her şeyi kısaltacaktır. O yüzden yadırgamadım. Yine de yazar ve dostları için önemli olan bu kitap bazı cümleler hariç çok önemli gördüğüm bir eser olmadı.
Keyifli okumalar
Çoğumuzun çocukluktan bu yana korkulu rüyası en sevdiğimiz insanı kaybetmektir, yani annemizi. Bu korkuyla savaşan Conor'ın bu zor süreci nasıl geçirdiğini boğazınızdaki bir düğüm ile okuyacaksınız.
Ve belki de kendinizi onun yerine koyacak, onun kadar korkacak, içinizdeki Porsuk ağacından kendi gerçeğinizi duyacaksınız.
M. Sertbarut'un da dediği gibi; insan en doğru dersi bazen bir canavardan alabilir.
Keyifli okumalar
Her sayfasında kalbinizi sızlatacak, içinizin yakacak küçük Barış'ın anlattıkları.
Gözlerinizden yaşlar süzülürken tek nefeste okuyacak ama unutamayacaksınız.
Ne söylenecek bir söz var ne bu çocuklardan dilenecek özür. Kelimelerin, cümlelerin başa çıkamayacağı bir acı.
İyi okumalar
Peki hangisi daha kötü Oblomovluk mu yoksa Oblomovkalık mı?
"Hayattan kaçamazsın. Seni her yerde yakalar."
İşte Oblomov'u da böyle yakalamıştı hayat. Oblomovka'da oturduğu yerden buyruklar veren bir anne babanın çocuğunu, hayatta uğraş vermeye değecek bir şey göremediğinde hayat yakalamış ve yatağa kenetlemişti.
Tembel değildi Oblomov, kimsenin düşünmediği kadar düşünüyor,
Savaşın ortasındaki küçük bir kızın hikayesi.
Bütün bunlar sadece bir hikaye değil. Savaşın içine doğmuş tüm insanların hakikati... Savaşın gerçekleri, yitip giden yarım kalan hayatlar... İyiler ve kötüler değil herkesin savaştan aldığı yıkımlar... Paramparça bedenler ve çığlıklar..
Bitirdiğimden yana dakikalar geçti ama gözlerim hala buğulu. Ne diyeceğimi, ne söyleyeceğimi bilemiyorum.
Acının hiç de soyut olmadığını gözyaşlarınızda göreceksiniz.
Azrailin ağzından bu hayatı okuyun ve bana hak verin.
Sineklerin Tanrısı, Ba-al-z-bub, İbranice Kutsal Kitap'ta Şeytan..
Benim için zor bir kitaptı. Okurken düşünmekten yorgun düştüm zaman zaman. Yazarın savaş dönemini yaşaması ve birbiriyle çatışan insanları yakından incelemesi kitaptaki gerçekçiliğe nasıl da yansımış.
Güçlendikçe artan zorbalık, aydınlık kafalara karşı duyulan kin, kendi benliğini maskelemek son sözde Mina Urgan tarafından çok güzel anlatılmış.
Sineklerin Tanrısı aslında hepimizin içinde. Günümüzde yasalar kalksaydı birkaç dakika içinde bile kötülüğü iyiliğinin üstünde olanlar yüzünden gözlemleyebilirdik bu vahşeti.
Sırf güvende olmak, yemek içmek ve diğer yaşamsal faaliyetleri sürdürebilmek için kötünün yanında olanları da aynı şekilde görebilirdik ki şimdi de görebiliyoruz hayatın bazı kesimlerinde.
Hayal ürünü yaratıklardan değil, insanlardan ve insanların içindeki Sineklerin Tanrısı'ndan korkmamız gerektiğini bir kez daha öğreniyoruz.
Hiç bu şekilde tahmin etmemiş, daha yüzeysel olduğunu düşünmüştüm bu kitabın. Kesinlikle okunmalı, aceleye getirilmeden sindirilmeli Sineklerin Tanrısı. Keyifli okumalar ~
Karşıma daha erken çıksaydı bu kitap belki beni yanlış yollara saptırabilirdi. Şimdi de pek zamanı değil lakin yollarımız kesişti bir kere.
Hayattan ziyade insanların gerçek yüzüyle karşılaşmaya ne kadar hazırsınız? Yaşama ne kadar bağlısınız, onca çırpınışlara göğüs gerecek kadar mı?
Eğer cevabınız evetse, durmayın okuyun bu romanı. Atın kendinizi bu karanlığa, güneşin renkleri nasıl soluyor görün, bakın.
Spoiler vermeden inceleme yapacak kadar güvenemiyorum kendime. Son 100 sayfada aynada kendime baktım sanki Martin'in düşüncelerini okurken. Gerçek bu değilse nerede o halde?
Bir asır geçmiş bu kitap yazıldığından bu yana. Hala daha nasıl geçerli onca şey söyleyeyim size; insanoğlu.
Belki binlerce kelimeye daha ihtiyacım var içimdekileri gösterebilmek için, ama kafamda dönen düşüncelere nazaran dilim susma hakkını kullanmak istiyor.
Kesinlikle okunması gereken romandan öte bir hayat. Size keyifli okumalar, sana da hoşça kal Martin.
Her insan farklı ölür.
İvan İlyiç'in Ölüm'ü bize nasıl yaşanmaması gerektiğini gösteriyor ve kendi hayatımıza ayna tutuyor.
Herkes kendi hayatında başrol oyuncusu. insan öldü mü tek bir oyun bitiyor milyonlarcası devam ederken. İnsanoğlu bunu ölümün kıyısındayken görür. Birisi ve birileri için değil kendi için yaşamalıdır insan. İşte o zaman pişmanlık ve keşkeler içinde ölmez.
Kitabı okurken İvan İlyiç'ten çıkıp kendinize döneceksiniz. Yine hayatınızı, yanlışlarınızı, seçimlerinizi görebileceğiniz ve sizi değiştirebilecek bir kitapla baş başasınız. Keyifli okumalar :)
Dünyanın bozulmuşluğundan kurtulup gerçeğe, Yokyer'e dönüş.
Doğayı özümseme, kendisiyle bir sayma, içinde kaybolma hikayesi. Bu kitabı okurken binbir çeşit düşüncelere kapılıp her cümleyi uzun uzun düşünmek gerek. Çünkü bu şekilde yazılmış, evet sizi değiştirmek için yazılmış. İnsanların katlettiği bir dünya ve gerçekler. Muhakkak ki biz olmasak her şey daha iyi olacaktı.
Her ölünün bir celladı varsa, dünyanın celladı da insan mıydı şimdi?
Sizi yoracak, düşündürecek, üzecek kimbilir belki de değiştirecek.. keyifli okumalar :)
Kitabın birçok hayranı olduğunu bildiğim için çekinerek söylemem gereken şeyleri şimdi açıkca yazacağım.
Kitabı hiç beğenmedim. Beni kendine bağlamadı. Duyguları tam doğru verebildiğini sanmıyorum. Aşkı böyle ruhsal bir bozukluğa çevirmesine, takıntıyla sevgiyi aşkı karıştırmasına delicesine sinirlendim. Kitabı bitirmek için elimden geleni yaptım. Çoğu kez bırakmayı da düşündüm. Sırf belki fikrim değişir diye son kelimesine kadar özenle okudum. Ama nafile.
Sürekli aynı şeyler tekrarlanarak uzatılmış cümleler bütününden başka bir şeyi ifade etmiyor benim için. Kadınların etiketlenmesi ve sürekli bekaretten bahsedilmesi ayrı bir nefret edilesi hale getirmiş kitabı. Hz. İbrahim olayının saçma sapan benzetmesi de ayrı bir olay. Aşkı cinsellikten ayıramayan zırvalıklardan bahsetmeye bile gerek yok.
Eski İstanbul'dan, tarihten, tanındık aile birlikteliklerinden ve kitabın ilk birkaç cümlesinden başka hiçbir şeyi sevmedim.
"Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. Bilseydim bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? Evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu."
Bir kadının hayatı, bir adamın aşk sandığı sorunlu takıntılı hisleriyle yok oldu. Hayatımız boyunca sayılı kitap okuyacak vaktimiz varken bu kitabı seçtiğim için pişmanım. Okunması gereken bir roman olarak görmüyorum. Yine de okumak isteyenlere keyifli okumalar dilerim
Mozart'ın Requiem'ini açmış göz ucuyla kitabın kapağına bakıp dururken yazıyorum.
Alışılmadık, denk gelinmemiş aileye, aşka, sevgiye ışık tutarken beni de derinden etkiledi. Sanatla iç içe geçmiş bu roman benim kalbimi çalmayı başardı. Uzun süre zaman zaman durup düşüneceğim şeyler bıraktı bana. Yer yer gözyaşlarımı tutamadım. Bir gülümsetip bir ağlatmak sanki bu hikayenin doğasında var.
Basımı olmadığı için tüm sahaflarda arayıp bulmama değmesini istiyordum okumadan önce. Oysa bana daha fazlasını verdi.
Keyifli okumalar :')
Colleen Hoover'ın Umutsuz kitabını okuduğum için aynı beklentideydim ta ki Verity'e başlayana kadar. İlk sayfadan başlayan mükemmel bir kurgu, derinlemesine bir sürükleyicilik.. Kelimelerim yetersiz kalıyor anlatmaya.
Sonu bir miktar değiştirilebilirdi. Gerçi bu haliyle bile yeterince hayretler içinde bırakıyor. Çok fazla cinsellik barındırsa da bu da kurgunun bir parçası. İlk sayfasından son sayfasına kadar keyifle ve merakla bekledim. Kesinlikle okunması gereken bir roman. İyi okumalar :)
Ağlayarak okuduğum, anlatmak istediklerini en içimde hissettiğim mükemmel bir kitap. Savaşın gerçekleriyle yoğrulmuş kelimeleri okurken siz de dayanamayacaksınız. Daha fazla söze hiç gerek yok. Keyifli okumalar..
"Düzenin her türlüsü kaostan yeğdir."
Peki gerçekten öyle midir?
Kitap tıpkı 1984 ve Fahrenheit 451'deki gibi ütopik bir dünya üzerine kurulu. Kitabı okurken içimden sürekli kendi kendime sorular sordum. Fikrim belki yedi kez değişmiştir. İyi mi kötü mü? Spoiler vermeden kitap yorumuma geçmek istiyorum.
Kitabın sonsözü iyi ki eklenmiş. Yazıldığı dönemden ve yazarın etkilendiği unsurlardan bilgileri içeren sonsöz benim için tamamlayıcı oldu. Aklımdaki soru işaretlerine ve anlamlandıramadıklarıma açıklık getirdi. Kitabı uzun süre elimden bırakmıştım ama sonra tekrar aldım ve baştan başladım. Özellikle son yüz sayfayı keyifle ve merakla okudum.
Kesinlikle okunması gereken bilim kurgu romanlarından biri. Kendinizle çatışmadan, kafanızın içinde binbir düşünceyle boğuşmadan bu kitabı bitirmeniz imkansız. Keyifli Okumalarr :)
Bu kitap cidden beni oradan oraya savurdu diyebilirim. Yer yer öfkeme sahip çıkamayıp kitap sevgim olmasaydı bu kitaba neler yapardım bilmiyorum. Rüyalarıma bile girdi. Cidden psikolojinizi biraz yerle bir ediyor...
Spoiler vermek istemiyorum o yüzden üstü kapalı yorumumu belirteceğim. Çoğu kitapta rastladığım gibi kadınları küçük görüp kalıplara sokan ifadelere burada da rastladım ve bundan bıktım usandım.
Çok fazla eleştirilen eşcinsellik beni rahatsız etmedi ve edemez de, tamamen bir destekçiyim. Tabii ki bu sansürlenmiş hali olmasından kaynaklanıyor olabilir. Cinsel içeriklere kitabın aslından daha fazla yer verildiğinde o kitabın değeri benim gözümde düşüyor. Çok normalmiş gibi hayatı ikiye ayırmaları evli erkeklerin, kadınların Dorian'a tapması.. diyecek bir şey bulamıyorum.
Bazı duygular derinlemesine yaşanacakken çok yüzeysel geçilmiş, bu beni biraz hayal kırıklığına uğrattı.
Çok fazla absürt düşünceler barındırmasına rağmen çok doğru bulduğum fikirler de fazlaydı. Benim için olabildiğince sanatsal bir eserdi. Şimdi kendi çizdiğim portreme her gün bir göz gezdirmeyi düşünüyorum :))
Keyifle okudum okumasına ama özellikle son bölümde fazlasıyla bulunan karakterin iç bunalımları, sorguları, kendi kendine tartışmaları bir ayna gibi bana yansıdı. Çoğu zaman bunlardan uzak kalabilmek için kitabı elimden bıraktım. İnsan yaşamının neden bölümlerden oluştuğunu ve bunun olması gerektiğini şimdi daha iyi anlıyorum.
Siz siz olun dilediğiniz, dua ettiğiniz şeylere dikkat edin :)
KEYİFLİ OKUMALAR ☆
Yine mükemmel bir kurgu, ayrıntılar, gerilim.. Stephen King'in tarzı ! Her zamanki gibi çok beğendim lakin bazı fobiler nedeniyle zaman zaman kitabı yatağa fırlatıp kaçtığım da oldu.. Hayvan Mezarlığı kadar akıcı değildi ama Mahşer'den daha etkileyiciydi. Bu romanında gerilim seviyesinin yükseleceğini önceden bildiren girişler vardı ya da sanırım artık King'in yazdıklarını okumaktan tarzını anladım. Gerilim, korku, psikoloji seven herkesin okumasını şiddetle tavsiye ederim. İyi okumalar
Kitabı bir oturuşta okudum. Evet, gerçekten sadece su içmek için durdum. Çok akıcıydı ve etkileyiciydi. Gerilim romanları okumak genelde de hoşuma gider ama bu kitap içinde ağır bir psikoloji de barındırıyordu. Çocukluk, aldatılma, sevilmeme.. Fazlasıyla etkileyiciydi. Kurgusu çok başarılıydı. Genelde sonunu tahmin ettiğimde doğru çıkar ama bu sefer öyle olmadı. Son kısma gelene kadar doğruyu tahmin edemedim. Okuması oldukça keyifliydi
Semerkant tarihe karşı uzun zaman önce ölen ilgimi canlandırdı diyebilirim. Ömer Hayyam ve İran tarihi hakkında bilmediğim çok şey öğrendim. Tarihte yaşanmış olaylar ve yaşamış kişiler hakkında araştırmak istediğim o kadar çok şey oldu ki kitabı yanıma alıp bilgisayarın başına koştum defalarca. Gerçekten okuması çok keyifliydi. Öğrendiğim şeyler ise çok değerli. Kolay kolay etkisinden çıkamayacağım bir kitap. En iyi 3 kitap listemde yer aldı. Dün kütüphaneye gittiğimde Ömer Hayyam'ın Rubaileri ile ilgili 9 kitabı kucağımda buldum. En son da İran tur tarihlerine bakıyordum :) Daha ne diyebilirim ki. Bu kitap, kitaplığımda okunmayı fazla beklemiş.
